 |
| γράφει ο Γιώργος Καλογήρου Μουσικοσυνθέτης |
Η αυτοθυσία του Χριστού με την ελεύθερη Του βούληση για τη σωτηρία του ανθρώπου, προσδίδει νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη μας. Η κάθαρση που χαρίζει η Ανάστασή Του είναι η ολοκλήρωση της ανθρώπινης ύπαρξης μας. Μας είπε να μή φοβόμαστε, ακόμα κι ο θάνατος νικάται! Το ξέρω όμως. Είμαστε άνθρωποι φθαρτοί και πεπερασμένοι. Δε θα γλιτώσουμε απ’ το φυσικό μας θάνατο, μπορούμε όμως να γλιτώσουμε απ’ τον ψυχικό μας καθημερινό θάνατο.Η ζωή στον κόσμο τούτο μας δόθηκε ως δώρο – κι είναι ένα υπέροχο δώρο. Η κρίση σε κοινωνικά συστήματα, ταυτότητα, παιδεία, θεσμούς και αξίες είναι η καθημερινή μας σταύρωση απ’ την αλαζονεία ανίκανων ανθρώπων του κόσμου τούτου, που επιτρέψαμε και επιτρέπουμε ακόμα να διαχειρίζονται την καθημερινή μας ζωή. Η ευθύνη όμως βαραίνει αμφότερους. Και τους αλαζόνες που πράττουν και εμάς που το ανεχόμαστε. Ας ζητήσουμε απ’ τον εαυτό μας - ως εσταυρωμένοι - την Ανάσταση μέσα μας πρώτα κι έπειτα στον κόσμο γύρω μας. Ν’ αφήσουμε στον Άδη τον κακό παλιό μας εαυτό και να φέρουμε στο φώς τον νέο αληθινό μας εαυτό όπως ο πρωτόπλαστος Αδάμ.
Η πίστη και η ελπίδα στον καθημερινό κοινωνικό και προσωπικό μας αγώνα θα ποτίσει την έρημο για να φυτρώσουν ξανά δροσερά λουλούδια παντού. Γι αυτό λοιπόν να τραγουδάμε την Μεγάλη Εβδομάδα. Δεν είναι μέρες μοιρολατρείας και γλυκανάλατων θρήνων. Ο Χριστός δε σταυρώθηκε για να τον λυπηθούμε. Ο Χριστός σταυρώθηκε και αναστήθηκε για να ‘χουμε ελπίδα στη ζωή και αξιοπρέπεια.
Καλή Ανάσταση παντού!
«Μάνα μου μάνα»
Μάνα μου μάνα
στο δρόμο μου σπείρανε
πέτρα κι αψιθιά.
Μάνα μου μάνα
τα νιάτα μου γείρανε
κάτω απ’ τα σπαθιά.
Ουρανέ μου
στείλε μου νερό
να ποτίσω την έρημο,
να φυτρώσει
λουλούδι δροσερό
στο κορμί μου τ’ αέρινο,
μάνα μου μάνα,
την άνοιξη φέρε μου
πάνω στο σταυρό.
Μάνα μου μάνα
ηλιόλουστη μέρα μου
πότε θα σε βρω.
Ουρανέ μου
διώχ’ τη συννεφιά
να περάσω τα σύνορα
κι ένα βράδυ
πάνω στα βουνά
να χτυπήσω τα σήμαντρα,
μάνα μου μάνα
στα χέρια μου σήμερα
καίνε τα καρφιά.
Ουρανέ μου
στείλε μου νερό
να ποτίσω την έρημο
να φυτρώσει
λουλούδι δροσερό
στο κορμί μου τ’ αέρινο
μάνα μου μάνα
τον ήλιο σου φέρε μου
πάνω στο σταυρό.
(Νίκος Γκάτσος, «Δροσουλίτες»,1975. Tο τραγουδι αυτό μελοποιήθηκε από τον Χριστόδουλο Χάλαρη και το ερμήνευσε μοναδικά ο αείμνηστος και σπουδαίος Πόντιος τραγουδηστής Χρύσανθος Θεοδωρίδης)