Σαν σήμερα, το 1982, έφυγε από τη ζωή ο Μάνος Λοΐζος ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες.
Ο Μάνος Λοΐζος, παιδί Ελλήνων της διασποράς, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 22 Οκτωβρίου 1937.
Με τη μουσική ήρθε σε επαφή από μικρός και πήρε μαθήματα κιθάρας, πιάνου, βιολιού.
Στα μέσα της δεκαετίας του '50 έρχεται στην Αθήνα για σπουδές, στην αρχή στη Φαρμακευτική Σχολή και αργότερα στην Εμπορική.
Αφήνει και τις δύο, αφού ήδη τον έχει κερδίσει η μεγάλη του αγάπη: Η μουσική...
Παρά τα χρόνια που πέρασαν η μνήμη του παραμένει ζωντανή, ενώ το έργο του επίκαιρο.
Τα τραγούδια του τραγουδιούνται συνέχεια με απίστευτο ενθουσιασμό, πάθος, αγάπη και αποκτούν ολοένα και περισσότερους φίλους, που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές.
Ο Μάνος Λοΐζος, για τον οποίο κορυφαίοι ομότεχνοί του έχουν αναγνωρίσει ότι ήταν ο πιο μελωδικός συνθέτης της γενιάς του, υπήρξε ένας πρωτοπόρος δημιουργός, που κατάφερε μέσα από το έργο του αλλά και με την αγωνιστική στάση ζωής του να μείνει με αυτούς με τους οποίους ξεκίνησε:,με τους πολλούς...
Λάτρης του λυρισμού ο Μάνος, όπως έχει πει ο Μίκης Θεοδωράκης, «ήταν μια πλαγιά πολύχρωμα λουλούδια που έλαμπαν, καθώς τα χτυπούσε ο ήλιος. Και θα λάμπουν για πάντα και πιο πολύ όσο θα υπάρχει και θα λάμπει στον κόσμο αυτός ο μοναδικός ήλιος: Η καρδιά του ανθρώπου».
Ο Μάνος Λοΐζος ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Ο Μ. Λοΐζος υπήρξε στρατευμένος αγωνιστής της μαχόμενης Αριστεράς, και με το έργο και τους αγώνες του πορεύτηκε στο πλάι του ΚΚΕ, παλεύοντας για μια δικαιότερη κοινωνία. «Το θέμα είναι να μπορείς να είσαι στρατευμένος και συγχρόνως γνήσιος καλλιτέχνης, λέγοντας αυτά που πιστεύεις», έλεγε... Η ιδεολογική του στράτευση, η ευαισθησία του σε ό,τι αφορά τους ταπεινούς και τους καταφρονεμένους, η αλληλεγγύη του στους αγωνιζόμενους για ειρήνη, ισότητα, αξιοπρέπεια, θα βρουν καλλιτεχνική έκφραση σε έργα, όπως τα «Νέγρικα» (διαβαστε εδω) σε ποίηση του Γιάννη Νεγρεπόντη, τα οποία παρουσιάζονται σε μια θρυλική συναυλία της ΕΦΕΕ, στις 19 Απρίλη του 1967.
Έχοντας συνείδηση πως «τα γρανάζια του ιμπεριαλισμού, με την εξουθενωτική εκμετάλλευση εκατομμυρίων ανθρώπων, βρίσκονται σε τρομακτική υπερλειτουργία στις δυτικές χώρες» και ότι «το τεράστιο τέρας, που άλλοτε λέγεται φασισμός, άλλοτε μιλιταρισμός και άλλοτε δημοκρατία δυτικού τύπου - που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά προσωπεία του ιμπεριαλισμού - στέκεται από πάνω μας απειλητικό», τόνιζε: «Η αντίδρασή μας είναι να ξεσκεπάσουμε και να φωνάξουμε μ' όλη μας τη δύναμη ενάντιά τους...».
Ο Μάνος Λοΐζος υπήρξε πρωτοπόρος συνδικαλιστής στο χώρο των δημιουργών του ελληνικού τραγουδιού, παλεύοντας με συνέπεια για τα πνευματικά τους δικαιώματα από τις δισκογραφικές εταιρίες και την κασετοπειρατεία μέσα από την ΕΜΣΕ (ήταν ο πρώτος πρόεδρος του σωματείου).
Ο θάνατος τον βρήκε σε ηλικία μόνο 45 χρονών σε νοσοκομείο της Μόσχας
Όσα χρόνια και να περάσουν ο Μάνος Λοΐζος των τραγουδιών, της ευαισθησίας, του αγώνα δεν ξεχνιέται...Και το έργο του, πρωτότυπο και ποικίλο, παραμένει άφθαρτο στο χρόνο, όπως αποδεικνύεται από τη θέση που κατέχει στην καρδιά όσων δεκαετίες τώρα «συνταξιδεύουμε» μαζί του αλλά και των χιλιάδων νέων που ολοένα το ανακαλύπτουν.
 |
| Ο Μάνος της Επανάστασης, της Ανθρωπιάς, της Αμφισβήτησης, της Καταγγελίας, του Έρωτα και του Λυρισμού θα είναι πάντα εδώ... |
Με τη μουσική ήρθε σε επαφή από μικρός και πήρε μαθήματα κιθάρας, πιάνου, βιολιού.
Στα μέσα της δεκαετίας του '50 έρχεται στην Αθήνα για σπουδές, στην αρχή στη Φαρμακευτική Σχολή και αργότερα στην Εμπορική.
Αφήνει και τις δύο, αφού ήδη τον έχει κερδίσει η μεγάλη του αγάπη: Η μουσική...
Παρά τα χρόνια που πέρασαν η μνήμη του παραμένει ζωντανή, ενώ το έργο του επίκαιρο.
Τα τραγούδια του τραγουδιούνται συνέχεια με απίστευτο ενθουσιασμό, πάθος, αγάπη και αποκτούν ολοένα και περισσότερους φίλους, που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές.
Ο Μάνος Λοΐζος, για τον οποίο κορυφαίοι ομότεχνοί του έχουν αναγνωρίσει ότι ήταν ο πιο μελωδικός συνθέτης της γενιάς του, υπήρξε ένας πρωτοπόρος δημιουργός, που κατάφερε μέσα από το έργο του αλλά και με την αγωνιστική στάση ζωής του να μείνει με αυτούς με τους οποίους ξεκίνησε:,με τους πολλούς...
 |
| κλικ στην εικόνα |
Ο Μάνος Λοΐζος ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Ο Μ. Λοΐζος υπήρξε στρατευμένος αγωνιστής της μαχόμενης Αριστεράς, και με το έργο και τους αγώνες του πορεύτηκε στο πλάι του ΚΚΕ, παλεύοντας για μια δικαιότερη κοινωνία. «Το θέμα είναι να μπορείς να είσαι στρατευμένος και συγχρόνως γνήσιος καλλιτέχνης, λέγοντας αυτά που πιστεύεις», έλεγε... Η ιδεολογική του στράτευση, η ευαισθησία του σε ό,τι αφορά τους ταπεινούς και τους καταφρονεμένους, η αλληλεγγύη του στους αγωνιζόμενους για ειρήνη, ισότητα, αξιοπρέπεια, θα βρουν καλλιτεχνική έκφραση σε έργα, όπως τα «Νέγρικα» (διαβαστε εδω) σε ποίηση του Γιάννη Νεγρεπόντη, τα οποία παρουσιάζονται σε μια θρυλική συναυλία της ΕΦΕΕ, στις 19 Απρίλη του 1967.
Έχοντας συνείδηση πως «τα γρανάζια του ιμπεριαλισμού, με την εξουθενωτική εκμετάλλευση εκατομμυρίων ανθρώπων, βρίσκονται σε τρομακτική υπερλειτουργία στις δυτικές χώρες» και ότι «το τεράστιο τέρας, που άλλοτε λέγεται φασισμός, άλλοτε μιλιταρισμός και άλλοτε δημοκρατία δυτικού τύπου - που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά προσωπεία του ιμπεριαλισμού - στέκεται από πάνω μας απειλητικό», τόνιζε: «Η αντίδρασή μας είναι να ξεσκεπάσουμε και να φωνάξουμε μ' όλη μας τη δύναμη ενάντιά τους...».
Ο Μάνος Λοΐζος υπήρξε πρωτοπόρος συνδικαλιστής στο χώρο των δημιουργών του ελληνικού τραγουδιού, παλεύοντας με συνέπεια για τα πνευματικά τους δικαιώματα από τις δισκογραφικές εταιρίες και την κασετοπειρατεία μέσα από την ΕΜΣΕ (ήταν ο πρώτος πρόεδρος του σωματείου).
Ο θάνατος τον βρήκε σε ηλικία μόνο 45 χρονών σε νοσοκομείο της Μόσχας
Όσα χρόνια και να περάσουν ο Μάνος Λοΐζος των τραγουδιών, της ευαισθησίας, του αγώνα δεν ξεχνιέται...Και το έργο του, πρωτότυπο και ποικίλο, παραμένει άφθαρτο στο χρόνο, όπως αποδεικνύεται από τη θέση που κατέχει στην καρδιά όσων δεκαετίες τώρα «συνταξιδεύουμε» μαζί του αλλά και των χιλιάδων νέων που ολοένα το ανακαλύπτουν.