Natalie Rassoulis
Θέλω να πω κάτι σε σχέση με τα διάφορα αφιερώματα που γίνονται σωρηδών όταν ένας καλλιτέχνης φεύγει από τη ζωή. Και ειδικά όσον φορά στα αφιερώματα που γίνονται για τον πατέρα μου. Καταλαβαίνω την συγκίνηση που νιώθουν όσοι διοργανώνουν αυτά τα αφιερώματα. Όμως καταλαβαίνω και την πρεμούρα που έπαθαν κάποιοι ξαφνικά -και είναι πολλοί- να βγάλουν λεφτά με τα τραγούδια ενός ανθρώπου που αν βρισκόταν στη ζωή θα μπορούσε να ελέγχει (βλέπε εφημερίδες).
Δυστυχώς η "αποχώρηση" ενός δημιουργού δεν δημιουργεί μόνο ένα πένθος ασήκωτο, αλλά και βαραίνει και με υποχρεώσεις τους ανθρώπους που καλούνται να προστατέψουν το έργο του. Θέλω να πω τούτο. Η γάτα ΔΕΝ έφυγε για να χορεύουν τα ποντίκια με τόση χάρη και χαρά. Και αυτό το λέω εξ ονόματος όλων των ανθρώπων που υπερασπίζονται το έργο αγαπημένων τους που δεν βρίσκονται πια κοντά τους. Ειδικά στις περιπτώσεις των παιδιών τους έχω να πω, ότι αυτά τα παιδιά δεν ξεφύτρωσαν από κάπου. Είναι κομμάτι των ίδιων των δημιουργών, και κάποιοι, θέλουν δε θέλουν, πρέπει να το δεχτούν αυτό και να συνεχίζουν να κοιτούν για την εύρεση της δικής τους ζωής. Η κριτική είναι τόσο εύκολη για όσους δεν βιώνουυν στο πετσί τους αυτές τις καταστάσεις. Εγώ προσωπικά τυχαίνει και έχω μια πολύ καλή σχέση με το διαδύκτιο και μαθαίνω αμέσως για το όποιο αφιέρωμα διοργανώνεται από κάποιους που δεν κάνουν τον κόπο καν να μ' ενημερώσουν. Ευτυχώς αυτοί είναι λίγοι.Σκεφτείτε αυτούς που δεν έχουν μεγάλη σχέση με τον κόσμο των κομπιούτερ. Όμως, δεν θέλω να δημιουργείται η εντύπωση ότι οι άνθρωποι που καλούνται να προστατέψουν ένα έργο -σαν αυτό το του πατέρα μου- είναι όχι μόνο συντετριμμένοι αλλά και άσχετοι. Αν ο κόσμος νιώθει έντονα την ανάγκη να προστατέψει το έργο των ανθρώπων που έχουν φύγει απ' τη ζωή, σκεφτείτε πόσο είναι θέμα διπλής ευθύνης και τιμής για ένα παιδί να υπερασπιστεί το έργο του γονιού του. Παρακαλώ λοιπόν όλους αυτούς, να σεβαστούν τους ανθρώπους αυτούς, γιατί πιστέψτε με τα παιδιά αυτά δεν θα εύχονταν τις συνθήκες και τις διαδικασίες αυτές ούτε στον χειρότερο εχθρό τους. Αυτά τα άχαρα.
Θέλω να πω κάτι σε σχέση με τα διάφορα αφιερώματα που γίνονται σωρηδών όταν ένας καλλιτέχνης φεύγει από τη ζωή. Και ειδικά όσον φορά στα αφιερώματα που γίνονται για τον πατέρα μου. Καταλαβαίνω την συγκίνηση που νιώθουν όσοι διοργανώνουν αυτά τα αφιερώματα. Όμως καταλαβαίνω και την πρεμούρα που έπαθαν κάποιοι ξαφνικά -και είναι πολλοί- να βγάλουν λεφτά με τα τραγούδια ενός ανθρώπου που αν βρισκόταν στη ζωή θα μπορούσε να ελέγχει (βλέπε εφημερίδες).
Δυστυχώς η "αποχώρηση" ενός δημιουργού δεν δημιουργεί μόνο ένα πένθος ασήκωτο, αλλά και βαραίνει και με υποχρεώσεις τους ανθρώπους που καλούνται να προστατέψουν το έργο του. Θέλω να πω τούτο. Η γάτα ΔΕΝ έφυγε για να χορεύουν τα ποντίκια με τόση χάρη και χαρά. Και αυτό το λέω εξ ονόματος όλων των ανθρώπων που υπερασπίζονται το έργο αγαπημένων τους που δεν βρίσκονται πια κοντά τους. Ειδικά στις περιπτώσεις των παιδιών τους έχω να πω, ότι αυτά τα παιδιά δεν ξεφύτρωσαν από κάπου. Είναι κομμάτι των ίδιων των δημιουργών, και κάποιοι, θέλουν δε θέλουν, πρέπει να το δεχτούν αυτό και να συνεχίζουν να κοιτούν για την εύρεση της δικής τους ζωής. Η κριτική είναι τόσο εύκολη για όσους δεν βιώνουυν στο πετσί τους αυτές τις καταστάσεις. Εγώ προσωπικά τυχαίνει και έχω μια πολύ καλή σχέση με το διαδύκτιο και μαθαίνω αμέσως για το όποιο αφιέρωμα διοργανώνεται από κάποιους που δεν κάνουν τον κόπο καν να μ' ενημερώσουν. Ευτυχώς αυτοί είναι λίγοι.Σκεφτείτε αυτούς που δεν έχουν μεγάλη σχέση με τον κόσμο των κομπιούτερ. Όμως, δεν θέλω να δημιουργείται η εντύπωση ότι οι άνθρωποι που καλούνται να προστατέψουν ένα έργο -σαν αυτό το του πατέρα μου- είναι όχι μόνο συντετριμμένοι αλλά και άσχετοι. Αν ο κόσμος νιώθει έντονα την ανάγκη να προστατέψει το έργο των ανθρώπων που έχουν φύγει απ' τη ζωή, σκεφτείτε πόσο είναι θέμα διπλής ευθύνης και τιμής για ένα παιδί να υπερασπιστεί το έργο του γονιού του. Παρακαλώ λοιπόν όλους αυτούς, να σεβαστούν τους ανθρώπους αυτούς, γιατί πιστέψτε με τα παιδιά αυτά δεν θα εύχονταν τις συνθήκες και τις διαδικασίες αυτές ούτε στον χειρότερο εχθρό τους. Αυτά τα άχαρα.