του Θανάση Μαυρίδη |
Ξέρω, θα υπάρχουν δεκάδες μελέτες που θα αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο. Ότι η εν λόγω εταιρεία σέβεται το περιβάλλον και ότι δεν υπάρχει ίχνος μόλυνσης στο νησί. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει κράτος για να κάνει τους απαραίτητους ελέγχους. Ψιλά γράμματα;
Δεν είμαστε από εκείνους που «κυνηγούν» τις ιδιωτικές επενδύσεις με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος. Η περίπτωση της ΑΡΒΑ όμως δεν είναι τέτοια. Κι επειδή ακριβώς η περίπτωσή της είναι μοναδική, αποτελεί πρόκληση το να θέλει σε αυτή την δύσκολη για όλους μας φάση η εταιρεία να μεταφέρει την έδρα της στο εξωτερικό.
Στο εξωτερικό υπήρξαν επιχειρήσεις και επιχειρηματίες που δεν είχαν ευνοηθεί το ίδιο και στο άκουσμα και μόνο της κρίσης αποφάσισαν να ανοίξουν τα πουγκιά τους και να συνεισφέρουν στην αντιμετώπισή της. Κι εδώ υπάρχουν οικογένειες επιχειρηματιών που έχουν τύχει ιδιαίτερης εύνοιας και στην πρώτη δυσκολία ετοιμάζουν τις αποσκευές τους για ένα άλλο μέρος του κόσμου. Και μιλάμε για εταιρείες που βγάζουν σημαντικά κέρδη. Όχι για εταιρείες που κινδυνεύουν δήθεν να χαθούν εξαιτίας της αυξημένης φορολογίας.
Για να μην παρεξηγηθούμε. Το θέμα της Μήλου πρέπει να αντιμετωπιστεί έτσι κι αλλιώς. Θα έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί εδώ και χρόνια. Η «απειλή» είναι η αφορμή για να σταλεί ένα μήνυμα σε όλους τους «σωτήρες» αυτής της χώρας: Όποιος θέλει μπορεί να φύγει. Εμείς δεν θα το ξεχάσουμε στον αιώνα τον άπαντα...