Το δικαίωμα να μην συμμετέχεις σε κάτι που διαφωνείς, όπως ο στρατός, εκφράστηκε από τους ομιλητές,την Παρασκευή, 25 Μαΐου 2012, στο χώρο πολιτισμού @Ρουφ (Κωνσταντινουπόλεως 10 και Ανδρονίκου 18, στο Γκάζι, στην εκδήλωση με θέμα «Αντιρρησίες Συνείδησης: Ισραήλ - Ιράν – Ευρώπη», που διοργάνωσε η Διεθνής Αμνηστία με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης (15 Μαΐου).
Όπως τονίστηκε στην εκδήλωση, η Ελλάδα και η Κύπρος είναι από τις λίγες χώρες στην Ευρώπη που η στρατιωτική θητεία είναι ακόμα υποχρεωτική. Συγκεκριμένα, από τους γείτονές μας, ούτε η Αλβανία, ούτε η ΠΓΔΜ, ούτε η Βουλγαρία, ούτε η Ιταλία έχουν υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, μόνο η Τουρκία.
Η Ελλάδα, όπως ανέφεραν οι ομιλητές, έχει επίσης από τους πιο σκληρούς νόμους για τη θητεία. Το άρθρο 220 του ποινικού κώδικα τιμωρεί όσους εκφράζονται δημόσια κατά του στρατού και της θητείας, όμως πρακτικά δεν εφαρμόζεται πια. Παρόμοιο άρθρο έχει και η τουρκική δικαιοσύνη. Η ελληνική νομοθεσία ορίζει 24 μήνες για την υποχρεωτική και 36 μήνες για την εναλλακτική, και οι αλλαγές γίνονται με υπουργικές αποφάσεις, όπως αυτό που ισχύει σήμερα, που η υποχρεωτική είναι 9 μήνες και η εναλλακτική 15 μήνες.
Ο Άγγελος Νικολόπουλος, Έλληνας αντιρρησίας συνείδησης, γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης (EBCO), τόνισε πως μόνο η Ελλάδα, η Κύπρος, η Αυστρία και η Φινλανδία έχουν τιμωρητική εναλλακτική θητεία, δηλαδή μεγαλύτερη από την υποχρεωτική. Από τις ευρωπαϊκές χώρες, οι πιο αυστηρές κυρώσεις προβλέπονται για τους αρνητές στην Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν και στην Τουρκία, ενώ παγκοσμίως η Νότια Κορέα κρατάει τα σκήπτρα αδιαλλαξίας, αφού φυλακίζει ανεξαιρέτως όποιον αρνείται να υπηρετήσει, είτε για θρησκευτικούς είτε για ιδεολογικούς λόγους.
Παρόμοια και στο Ιράν, όπου, όπως ανέφερε ο Κούσα Μπαχραμί, Ιρανός πρόσφυγας αντιρρησίας συνείδησης, «δεν υπάρχει λέξη για τον αντιρρησία συνείδησης, είναι σαν τον ομοφυλόφιλο, απλώς δεν υπάρχει για το ιρανικό καθεστώς». Θεωρείται έγκλημα κατά της κυβέρνησης και τιμωρείται με φυλάκιση, νοσηλεία και υποχρεωτική λήψη ψυχοφαρμάκων.
Η Σαχάρ Βαρντί, Ισραηλινή αντιρρησίας συνείδησης, υπογράμμισε ότι «ο στρατιώτης στο σημείου ελέγχου («checkpoint») δεν είναι υπεύθυνος για την οικτρή πολιτική της καταπίεσης των παλαιστινίων αμάχων, αλλά παρόλα αυτά, δεν μπορώ να απαλλάξω αυτόν τον στρατιώτη από τις ευθύνες για τις δικές του πράξεις. Εννοώ την ανθρώπινη ευθύνη να μην κάνεις να υποφέρει ένα άλλο ανθρώπινο ον». Η Βαρντί έχει καταδικαστεί 6 φορές, από αυτές 3 σε φυλακίσεις από 1 ως 2 μήνες, και τις υπόλοιπες σε κράτηση σε στρατιωτική βάση. Τελικά, έπειτα από εξαναγκαστική νοσηλεία, αποφυλακίστηκε, επισήμως, λόγω ψυχολογικών προβλημάτων.
Ο κ. Νικολόπουλος περιέγραψε τι αντιμετωπίζει κάποιος που επιλέγει να μην υπηρετήσει στον στρατό στην Ελλάδα: «κανείς δεν ξέρει να σου δώσει πληροφορίες, η στρατολογία έχει άγνοια και σε παραπέμπει για πληροφορίες στο Ίντερνετ. Όταν τελικά καταφέρει κανείς και το δηλώσει, περνά από μια επιτροπή στο Πεντάγωνο, που αποτελείται από 2 στρατιωτικούς, 2 καθηγητές πανεπιστημίου και 1 μέλος του νομικού συμβουλίου του κράτους». Η επιτροπή αυτή, όπως υποστήριξε, δεν κρατάει πρακτικά και εκδίδει μια απλή απόφαση, χωρίς καμία αιτιολογία. «Οι ερωτήσεις είναι απαράδεκτες και άσχετες με το θέμα» υποστήριξε ο κ. Νικολόπουλος, σημειώνοντας: «σε ρωτούν αν πηγαίνεις σε πορείες, σε ποιο κόμμα ανήκεις, τί θα κάνεις αν σε χτυπήσουν στο δρόμο».
Όπως αναφέρθηκε στην εκδήλωση, για τους ολικούς αρνητές στράτευσης, αυτούς δηλαδή που δεν αποδέχονται ούτε την εναλλακτική θητεία, η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη, γιατί διώκονται μέχρι τα 45 τους χρόνια. Αποκλείονται από κάθε νόμιμη εργασία και δεν μπορούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό. Το Μάιο του 2010 καθιερώθηκε 6.000 ευρώ πρόστιμο για κάθε ανυποταξία. Τα τελευταία χρόνια έχει τετραπλασιαστεί ο αριθμός των ανθρώπων που δηλώνουν αντιρρησίες συνείδησης στην Ελλάδα.
Πηγή: ΑΜΠΕ