Σαν σήμερα, στις 23 Μάη του 1992, "έφυγε" ο μεγάλος Κώστας Δαβουρλής. Από τότε πέρασαν 21 χρόνια, αλλά ποιος μπορεί να ξεχάσει το "μαύρο διαμάντι" του Ελληνικού ποδοσφαίρου...
Ο Κώστας Δαβουρλής, ο «μαύρος πρίγκιπας» της Πάτρας, όπως τον έλεγαν για τη μελαχρινάδα του προσώπου του, αυτός ο μαυριτανός του ποδοσφαίρου, βγήκε μέσα από μια λαϊκή γειτονιά, για να αναδειχθεί ήρωας μιας ολόκληρης τοπικής συνείδησης, σε εποχές άγριες, τον καιρό της χούντας, τότε που οι άνθρωποι δεν είχαν και πολλά πράγματα να λατρέψουν.
Τι ήταν αυτό που έκανε τον Κώστα Δαβουρλή ξεχωριστό; Ήταν γεννημένος λεύτερος και το θύμιζε μέσα στο παιχνίδι. «Η τέχνη για την τέχνη» όπως θα έλεγαν κι οι καλλιτέχνες...
Δεν μπορούσε να μπαίνει σε καλούπια. Μισούσε τα τείχη. Ίσως γιαυτό να έγινε το φόβητρο των αντιπάλων αμυντικών που όταν στηνόντουσαν στο «τείχος» σταύρωναν τον τερματοφύλακά τους. Αυτός ο παίκτης, ο μικρός θεός του ποδοσφαίρου ήταν απρόβλεπτος!
Αριστεροπόδαρος, με εκπληκτική τεχνική κατάρτιση, μοναδική πάσα κι απίστευτα εύστοχα χτυπήματα φάουλ για την ηλικία του δεν άργησε να καθιερωθεί.
Η δυνατότητα που είχε να παίζει χωρίς τη μπάλα στα πόδια τον έκανε μοναδικό. Ελάχιστοι αμυντικοί μπόρεσαν να τον αντιμετωπίσουν στο «μαν του μαν». Στο χώρο του κέντρου ήταν ο καθοδηγητής της ομάδας και τα φοβερά σε δύναμη σουτ τον έχριζαν σκόρερ την ώρα που οι αντίπαλοι αμυντικοί έψαχναν να βρουν τον παίκτη στον οποίο θα δώσει τη μπάλα.
Οι αριθμοί αν και δεν μπορούν ν’ αποτυπώσουν το ταλέντο του, είναι όμως ενδεικτικοί...
Έπαιξε σε 314 ματς στην Α’ εθνική (95 γκολ). Τα 234 από αυτά (73 γκολ) με την Παναχαϊκή, άλλα 72 (22 γκολ) με τον Ολυμπιακό, ενώ στη Κόρινθο έπαιξε σε 8 ματς. Στην εθνική ομάδα έπαιξε 11 φορές (δύο γκολ). Θα μπορούσαν να είναι περισσότερες, αλλά οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί φοβόντουσαν τον ατίθασο χαρακτήρα του.
Ο Δαβουρλής για την ποδοσφαιρική Πάτρα ήταν ένας ηθικός ήρωας. Και παρέμεινε, παρά τις περιπλανήσεις του, από την Παναχαϊκή στον Ολυμπιακό και πάλι (μέσω… Κορίνθου) στην Παναχαϊκή του...
Για τους συντοπίτες του είναι ένας εν δυνάμει άγιος. Δεν τον ξέχασαν… Στα μέρη του, στην Αγυιά, έφτιαξαν ομάδα με το όνομά του (Α.Ο. Κώστας Δαβουρλής ’92).
Το όνομά του ‘δωσαν πρώτα σε μια θύρα και μετά σ’ ολόκληρο το γήπεδο της Παναχαϊκής. Με μια τεράστια εικόνα του στην πρόσοψη.
Πρόσφατα, ο Οργανισμός Νεολαίας και Αθλησης του Δήμου Πατρέων αποφάσισε να ονομάσει «Κώστας Δαβουρλής» το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα εργαζομένων που τελεί υπό την αιγίδα του.
Ο Δαβουρλής ήταν ο πιό απλός βασιλιάς που έχει γνωρίσει η Πάτρα. Καταδεχτικός, χαμογελαστός, του άρεσε η καλή ζωή, δεν μπορούσε να στερηθεί αυτά που αγαπούσε. Ισως και γιαυτό χάθηκε τόσο νέος, αλλά ελεύθερος!
Πέθανε πρόωρα,όρθιος όμως, σαν λαϊκός ήρωας στο καφενείο του φίλου του Διονύση Μπαλωμένου στην Αγυιά, παίζοντας τάβλι...
Τι ήταν αυτό που έκανε τον Κώστα Δαβουρλή ξεχωριστό; Ήταν γεννημένος λεύτερος και το θύμιζε μέσα στο παιχνίδι. «Η τέχνη για την τέχνη» όπως θα έλεγαν κι οι καλλιτέχνες...
Δεν μπορούσε να μπαίνει σε καλούπια. Μισούσε τα τείχη. Ίσως γιαυτό να έγινε το φόβητρο των αντιπάλων αμυντικών που όταν στηνόντουσαν στο «τείχος» σταύρωναν τον τερματοφύλακά τους. Αυτός ο παίκτης, ο μικρός θεός του ποδοσφαίρου ήταν απρόβλεπτος!
Αριστεροπόδαρος, με εκπληκτική τεχνική κατάρτιση, μοναδική πάσα κι απίστευτα εύστοχα χτυπήματα φάουλ για την ηλικία του δεν άργησε να καθιερωθεί.
Η δυνατότητα που είχε να παίζει χωρίς τη μπάλα στα πόδια τον έκανε μοναδικό. Ελάχιστοι αμυντικοί μπόρεσαν να τον αντιμετωπίσουν στο «μαν του μαν». Στο χώρο του κέντρου ήταν ο καθοδηγητής της ομάδας και τα φοβερά σε δύναμη σουτ τον έχριζαν σκόρερ την ώρα που οι αντίπαλοι αμυντικοί έψαχναν να βρουν τον παίκτη στον οποίο θα δώσει τη μπάλα.
Οι αριθμοί αν και δεν μπορούν ν’ αποτυπώσουν το ταλέντο του, είναι όμως ενδεικτικοί...
Έπαιξε σε 314 ματς στην Α’ εθνική (95 γκολ). Τα 234 από αυτά (73 γκολ) με την Παναχαϊκή, άλλα 72 (22 γκολ) με τον Ολυμπιακό, ενώ στη Κόρινθο έπαιξε σε 8 ματς. Στην εθνική ομάδα έπαιξε 11 φορές (δύο γκολ). Θα μπορούσαν να είναι περισσότερες, αλλά οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί φοβόντουσαν τον ατίθασο χαρακτήρα του.
Ο Δαβουρλής για την ποδοσφαιρική Πάτρα ήταν ένας ηθικός ήρωας. Και παρέμεινε, παρά τις περιπλανήσεις του, από την Παναχαϊκή στον Ολυμπιακό και πάλι (μέσω… Κορίνθου) στην Παναχαϊκή του...
Για τους συντοπίτες του είναι ένας εν δυνάμει άγιος. Δεν τον ξέχασαν… Στα μέρη του, στην Αγυιά, έφτιαξαν ομάδα με το όνομά του (Α.Ο. Κώστας Δαβουρλής ’92).
Το όνομά του ‘δωσαν πρώτα σε μια θύρα και μετά σ’ ολόκληρο το γήπεδο της Παναχαϊκής. Με μια τεράστια εικόνα του στην πρόσοψη.
Πρόσφατα, ο Οργανισμός Νεολαίας και Αθλησης του Δήμου Πατρέων αποφάσισε να ονομάσει «Κώστας Δαβουρλής» το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα εργαζομένων που τελεί υπό την αιγίδα του.
Ο Δαβουρλής ήταν ο πιό απλός βασιλιάς που έχει γνωρίσει η Πάτρα. Καταδεχτικός, χαμογελαστός, του άρεσε η καλή ζωή, δεν μπορούσε να στερηθεί αυτά που αγαπούσε. Ισως και γιαυτό χάθηκε τόσο νέος, αλλά ελεύθερος!
Πέθανε πρόωρα,όρθιος όμως, σαν λαϊκός ήρωας στο καφενείο του φίλου του Διονύση Μπαλωμένου στην Αγυιά, παίζοντας τάβλι...
