Στο Βερολίνο βρέθηκε τη Τετάρτη ο Αντώνης Σαμαράς, προκειμένου να συναντηθεί με τους άλλους αρχηγούς κρατών της Ευρώπης και να συζητήσουν το πρόβλημα που μαστίζει τις περισσότερες χώρες: την ανεργία των νέων.
Ωστόσο αυτό που συζητήθηκε περισσότερο στον Τύπο ήταν το νεύμα της Άνγκελα Μέρκελ... Στην αναμνηστική φωτογραφία, ο Σαμαράς είχε πιάσει θέση στα ορεινά. Μόλις τον είδε η δεσποτική καγκελάριος κατέβηκε ένα σκαλοπατάκι κι άρχισε να κάνει νοήματα. «Ε, ψηλέ! Κατέβα κάτω να φάμε», που λέει ο λόγος....
Στους δημοσιογραφικούς κύκλους, που ασχολούνται με την πολιτική, αυτή η κίνηση ερμηνεύτηκε θετικά, καθώς με αυτόν τον τρόπο η Γερμανίδα καγκελάριος έδειχνε τη στήριξή της στην Ελλάδα και τον πρωθυπουργό. Και μάλλον έτσι είναι τα πράγματα, ποιος είμαι εγώ να πάω κόντρα σε αυτά. Άλλωστε περισσότερο ασχολούμαι με τη μουσική, παρά με την πολιτική. Άρα κάτι παραπάνω θα ξέρουν οι πολιτικοί δημοσιογράφοι.
Ωστόσο εμένα άλλο μου καρφώθηκε στο μυαλό. Ένα άλλο νεύμα, που είχε γίνει στην Ελλάδα πριν από περίπου 25 χρόνια. Και ήταν ένα νεύμα που προκάλεσε πολλά σχόλια.
Το ημερολόγιο έγραφε 22 Οκτωβρίου 1988 και ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεφε στην Ελλάδα από το Λονδίνο, μετά από επέμβαση ανοικτής καρδιάς. Την ώρα που ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ κατέβαινε τις σκάλες, σταμάτησε, γύρισε και έκανε νεύμα στην Δήμητρα Λιάνη να έρθει κοντά του.
Ήταν το νεύμα που σόκαρε όλη την Ελλάδα, αλλά παράλληλα επισημοποίησε τη σχέση του Ανδρέα και της Δήμητρας. Ήταν το νεύμα με το οποίο της έλεγε «έλα, δεν χρειάζεται να κρύβεσαι τώρα». Ουσιαστικά ήταν το νεύμα που από παράνομη ερωμένη του την μετέτρεπε σε επίσημη γκόμενά του.
Και, να πω την αλήθεια μου, αυτή την άποψη έχω εγώ για τα νεύματα. Τα νεύματα τα κάνει ο πιο ισχυρός στον πιο ανίσχυρο και παράλληλα δείχνει την ανωτερότητά του ανάμεσά τους. Τα βλέπεις ανάμεσα σε αφεντικά και υπαλλήλους. Τα βλέπεις ανάμεσα σε ζευγάρια. Τα βλέπεις ανάμεσα σε αστυνομικούς και τυχαίους περαστικούς (το έχω ζήσει, δεν το λέω τυχαία). Και σε όλα αυτά, όσο κι αν δεν μου αρέσει, μπορώ να καταλάβω ότι πρόκειται για παιχνίδι εξουσίας. Γιατί το νεύμα ουσιαστικά δείχνει ποιος ελέγχει το παιχνίδι, δείχνει ποιος κάνει κουμάντο - και το επιβεβαιώνει μετά από λίγο ο άλλος που τρέχει από πίσω.
Ότι έγινε δηλαδή και στην «οικογενειακή» φωτογραφία στο Βερολίνο.
Είναι αυτό που λέω το «νεύμα της γκόμενας», και τελικά ισχύει τόσο στις ερωτικές σχέσεις, όσο και στις πολιτικές. Και δεν είναι το πιο ωραία θέαμα όταν το βλέπεις – ειδικά όταν έχεις τον ρόλο της γκόμενας. Καλή ώρα…
Ωστόσο αυτό που συζητήθηκε περισσότερο στον Τύπο ήταν το νεύμα της Άνγκελα Μέρκελ... Στην αναμνηστική φωτογραφία, ο Σαμαράς είχε πιάσει θέση στα ορεινά. Μόλις τον είδε η δεσποτική καγκελάριος κατέβηκε ένα σκαλοπατάκι κι άρχισε να κάνει νοήματα. «Ε, ψηλέ! Κατέβα κάτω να φάμε», που λέει ο λόγος....Στους δημοσιογραφικούς κύκλους, που ασχολούνται με την πολιτική, αυτή η κίνηση ερμηνεύτηκε θετικά, καθώς με αυτόν τον τρόπο η Γερμανίδα καγκελάριος έδειχνε τη στήριξή της στην Ελλάδα και τον πρωθυπουργό. Και μάλλον έτσι είναι τα πράγματα, ποιος είμαι εγώ να πάω κόντρα σε αυτά. Άλλωστε περισσότερο ασχολούμαι με τη μουσική, παρά με την πολιτική. Άρα κάτι παραπάνω θα ξέρουν οι πολιτικοί δημοσιογράφοι.
Ωστόσο εμένα άλλο μου καρφώθηκε στο μυαλό. Ένα άλλο νεύμα, που είχε γίνει στην Ελλάδα πριν από περίπου 25 χρόνια. Και ήταν ένα νεύμα που προκάλεσε πολλά σχόλια.
Το ημερολόγιο έγραφε 22 Οκτωβρίου 1988 και ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεφε στην Ελλάδα από το Λονδίνο, μετά από επέμβαση ανοικτής καρδιάς. Την ώρα που ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ κατέβαινε τις σκάλες, σταμάτησε, γύρισε και έκανε νεύμα στην Δήμητρα Λιάνη να έρθει κοντά του.Ήταν το νεύμα που σόκαρε όλη την Ελλάδα, αλλά παράλληλα επισημοποίησε τη σχέση του Ανδρέα και της Δήμητρας. Ήταν το νεύμα με το οποίο της έλεγε «έλα, δεν χρειάζεται να κρύβεσαι τώρα». Ουσιαστικά ήταν το νεύμα που από παράνομη ερωμένη του την μετέτρεπε σε επίσημη γκόμενά του.
Και, να πω την αλήθεια μου, αυτή την άποψη έχω εγώ για τα νεύματα. Τα νεύματα τα κάνει ο πιο ισχυρός στον πιο ανίσχυρο και παράλληλα δείχνει την ανωτερότητά του ανάμεσά τους. Τα βλέπεις ανάμεσα σε αφεντικά και υπαλλήλους. Τα βλέπεις ανάμεσα σε ζευγάρια. Τα βλέπεις ανάμεσα σε αστυνομικούς και τυχαίους περαστικούς (το έχω ζήσει, δεν το λέω τυχαία). Και σε όλα αυτά, όσο κι αν δεν μου αρέσει, μπορώ να καταλάβω ότι πρόκειται για παιχνίδι εξουσίας. Γιατί το νεύμα ουσιαστικά δείχνει ποιος ελέγχει το παιχνίδι, δείχνει ποιος κάνει κουμάντο - και το επιβεβαιώνει μετά από λίγο ο άλλος που τρέχει από πίσω.
Ότι έγινε δηλαδή και στην «οικογενειακή» φωτογραφία στο Βερολίνο.
Είναι αυτό που λέω το «νεύμα της γκόμενας», και τελικά ισχύει τόσο στις ερωτικές σχέσεις, όσο και στις πολιτικές. Και δεν είναι το πιο ωραία θέαμα όταν το βλέπεις – ειδικά όταν έχεις τον ρόλο της γκόμενας. Καλή ώρα…
πηγή:kool news (Από τον Φροίξο Φυντανίδη)