Οι επιχειρήσεις απώθησης ανθρώπων από την Ελλάδα τους στερoύν το δικαίωμα να επεξηγήσουν τις ατομικές τους συνθήκες και να εγείρουν αίτημα προστασίας ή άλλες ανησυχίες.
Ως εκ τούτου, παραβιάζουν τις διεθνείς υποχρεώσεις της Ελλάδας και το δίκαιο της Ε.Ε.
Η Διεθνής Αμνηστία έχει καλέσει επανειλημμένα τις ελληνικές αρχές να σταματήσουν τις επιχειρήσεις απώθησης, όχι μόνο επειδή είναι εντελώς παράνομες, αλλά και επειδή θέτουν τις ζωές των ανθρώπων σε κίνδυνο εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο διεξάγονται.
«Μας κλωτσούσαν και μας φώναζαν “Φακ γιου μαλάκα»
Ένας από τους πρόσφυγες σοκάρει για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη, όπως υποστηρίζει, η τραγωδία:
«Έμειναν περίπου 100 μέτρα για να φτάσουμε στις ελληνικές ακτές, όταν ήρθαν οι λιμενικοί. Δέσανε το σκάφος μας στο δικό τους και μας πήγαν προς το Αιγαίο.
Στη διάρκεια της μεταφοράς κόπηκε το σχοινί που ήταν δεμένα τα σκάφη.
Τους φωνάξαμε: «σιγά, σιγά, μην τρέχεις, πέφτουμε».
Σταμάτησαν και μας έδεσαν ξανά και ανέπτυξαν και πάλι ταχύτητα.
Τρέχανε πολύ. Με την ταχύτητα που είχαμε, άρχισε να πέφτει κόσμος στη θάλασσα. Οι λιμενικοί που μας συνόδευαν πάνω στο σκάφος μας, μας πυροβολούσαν και μας φώναζαν: «τα κεφάλια κάτω, μην κουνηθείτε, μαλάκα, μαλάκα, θα σας σκοτώσουμε».
Δεν κατέβηκε κανένας να σώσει αυτούς που ήταν στη θάλασσα. Είχαν πάρει κάμερα και τραβούσαν όσα γίνονταν.
Κάποια στιγμή αναποδογύρισε το σκάφος μας. Ηταν δεμένο κολλητά με το σκάφος του Λιμενικού, χτύπησαν τα δύο σκάφη, δημιουργήθηκε ρήγμα και μπήκε νερό.
Βρεθήκαμε στη θάλασσα. Οι λιμενικοί έσβησαν τον δυνατό προβολέα του δικού τους σκάφους για να μην τους βλέπουν οι Τούρκοι ή όποιος άλλος.
Για να σωθούμε, προσπαθούσαμε να ανέβουμε στο σκάφος του Λιμενικού.
Οι λιμενικοί, μας κλοτσάγανε για να πέσουμε και πάλι στη θάλασσα.
Βλέπαμε μπροστά μας μες τη θάλασσα τα παιδιά μας να πνίγονται και να κουνάνε πάνω-κάτω τα χέρια για να σωθούν, και δεν μπορούσε να τα βοηθήσει κανείς.
Ενας Σύρος προσπάθησε μ’ένα κοντάρι να σώσει ένα παιδί που πνιγόταν. Ο λιμενικός τον κλότσησε για να τον εμποδίσει.
Οι γυναίκες που πνίγονταν φώναζαν βοήθεια και οι λιμενικοί τους φώναζαν «φακ γιου, φακ γιου», και δεν έκαναν τίποτα.
Μια γυναίκα τη βοηθήσαμε να ανεβεί στο σκάφος, την έπιασαν από τα μαλλιά και την πέταξαν στην άλλη άκρη, το ίδιο και το μωρό που είχε μαζί.
Η κόρη ενός δεν είχε μάθει ακόμα να λέει μαμά και μπαμπά. Φώναζε, δεν την έσωσε κανένας. Έβλεπα τη γυναίκα και το παιδί του φίλου μου στη θάλασσα ότι πνίγονται. Έβγαλα τα ρούχα μου και ζητούσα σωσίβιο για να πέσω να τους σώσω.
«Φακ γιου» μου έλεγαν. «Σκοτώστε με κι εμένα, σκοτώστε με» τους έλεγα. Άλλοι ήθελαν να πέσουν στη θάλασσα να πεθάνουν με τους δικούς τους. Τους εμποδίσαμε. Ο ένας που φαινόταν αρχηγός μας έλεγε πως άμα πούμε τίποτα, θα μας σκοτώσουν όλους.
Από όποια χώρα κι αν είσαι, όποια θρησκεία κι αν έχεις, δεν επιτρέπεται να συμβαίνουν αυτά. Στη χώρα μου δεν θα άφηνα να συμβεί σε κανέναν κάτι τέτοιο.
Και ζώα να ήμασταν, θα μας είχαν βοηθήσει. Είμαστε άνθρωποι. Το πρώτο που ζητάμε τώρα είναι να βρεθούν τα σώματα των δικών μας….Δεν θα πάμε πουθενά, αν δεν βρεθούν τα σώματα των δικών μας»
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να ξεκινήσουν διεξοδική, διαφανή και ανεξάρτητη έρευνα για το περιστατικό της 20ής Ιανουαρίου 2014 και να φέρουν στο φως τις συνθήκες υπό τις οποίες χάθηκαν ζωές, και να ασκήσουν δίωξη στους υπαιτίους.
Είναι ένδειξη πολιτισμού, σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ηθική μας υποχρέωση να μην επιτρέψουμε φαινόμενα Λαμπεντούζα στις θάλασσές μας...