Έτσι βγήκε η έκφραση «χαιρέτα μου τον πλάτανο» !

Στις αρχές του 1900 τα ρεμπέτικα αποτελούσαν το λαϊκό τραγούδι των φτωχών συνοικιών των κυριοτέρων πόλεων.Τα "μουρμούρικα" της Πλάκας κουβαλούν την ιστορία τους από τον 19ο αιώνα.

Η Πλάκα είναι ένας τόπος άμεσα συνδεδεμένος με την προϊστορία, τη γέννηση και τα πρώτα βήματα του μουσικού ιδιώματος που φέρει το όνομα «ρεμπέτικο». Στην βόρεια πλευρά των σημερινών «Αέρηδων», άλλοτε περιοχή του Ωρολογίου του Κυρρήστου, έλαβε χώρα το 1834 μία σημαντική πολιτισμική «γέννα» Δημιουργήθηκαν τα πρώτα ρεμπέτικα, τα λεγόμενα «μουρμούρικα», τα οποία τραγουδούσαν οι κατάδικοι των Φυλακών Μεντρεσέ. 

Ο Μεντρεσές των Αθηνών, του οποίου την πύλη μπορεί να θαυμάσει ακόμη κανείς στην Πλάκα, ήταν Ισλαμικό ιεροσπουδαστήριο που είχε ιδρυθεί τον 17ο αιώνα. Αυτό άλλωστε σημαίνει και η τουρκική λέξη Μεντρεσές. 

Επί εποχής Όθωνα και Γεωργίου Α' χρησιμοποιούνταν ως φυλακές και τόπος εκτέλεσης καταδίκων. Μάλιστα, οι απαγχονισμοί λάμβαναν χώρα στα κλαδιά του αιωνόβιου πλάτανου στο κέντρο της αυλής του, περιμετρικά της οποίας ξεδιπλώνονταν τα κελιά των φυλακισμένων, άλλοτε δωμάτια των ιεροσπουδαστών.

Ο Μεντρεσές των Αθηνών Από εκεί βγήκε και η έκφραση «χαιρέτα μου τον πλάτανο»: μία φράση που την έλεγαν οι κατάδικοι σε όποιον «συνάδελφό» τους επεδείκνυε παραβατική συμπεριφορά, διακινδυνεύοντας έτσι να βρεθεί κρεμασμένος από τα κλαδιά του πλάτανου, ο οποίος καταστράφηκε το 1915 από κεραυνό! «Ω Πλάτανε του Μενδρεσέ, στοιχειό καταραμένο της τυραννίας τρόπαιο, σε φυλακή υψωμένο.Συμμάζωξε τα φύλλα σου τα δακρυραντισμένα,να ιδώ κομμάτι ουρανό και τ’ άστρα τα καϋμένα.Αν είσαι δέντρο σπλαχνικό ανθρώπους μη μιμήσαι μη δεσμοφύλακας και συ ωσάν εκείνους είσαι! Θα έρθη η ώρα πλάτανε, της χώρας μας Βαστίλη,που ξυλοκόπους η οργή του Έθνους θα σου στείλη,και πέλεκυς στη ρίζα σου ελεύθερα θ’ αστράψη.Δεν θα σε φαν γεράματα, φωτιά δεν θα σε κάψη,και γύρω θα χορέψωμε στη στάχτη σου τη κρύα εμείς, που θάφτει σήμερα εδώ η τυρρανία».  Αχιλλέας Παράσχος, 1861