Η ηθοποιός και σκηνοθέτης Ελένη Τζώρτζη μιλάει στο kavos news για το μουσικοθεατρικό αφιέρωμα στον συντοπίτη μας Νίκο Καραχάλιο

Με αφορμή την μουσικοθεατρική  παράσταση «Ο κήπος με τ' αγάλματα» ,που είναι αφιερωμένη στον συντοπίτη μας Νίκο Καραχάλιο και θα παρουσιαστεί  το Σάββατο, 30 Μάη,στο Δημοτικό Θέατρο Κιάτου,η καταξιωμένη ηθοποιός και σκηνοθέτης της παράστασης Ελένη Τζώρτζη μίλησε μαζί μας για τη ζωή του Κιατιώτη ποιητή και τη δυναμική του λόγου του,ενώ παράλληλα  εξέθεσε  την άποψή της για την επιδραστική ισχύ της τέχνης του θεάτρου,αλλά και το πως αυτό διαμορφώνει συνειδήσεις και επηρεάζει τον τρόπο ζωής και έκφρασης των ανθρώπων

ΕΡ:Οι συντελεστές της παράστασης που θα παρουσιάσετε το Σάββατο, 30 Μάη,στο Δημοτικό Θέατρο Κιάτου,μας διαβεβαιώνουν πως πρόκειται για ένα εκπληκτικό εγχείρημα που «παντρεύει» την ποίηση με τη μουσική, την αφήγηση, το θέατρο.Κυρία Τζώρτζη, τι είναι αυτό που θέλετε να μοιραστείτε με το κοινό μέσα από το μουσικοθεατρικό αφιέρωμα στον Κιατιώτη ποιητή Νίκο Καραχάλιο;

 

ΑΠ:Αυτό που θέλω να μοιραστώ, είναι την αγάπη και τον θαυμασμό μου για έναν σπουδαίο άνθρωπο και ποιητή, που συνέβει να είναι και φίλος μου. Ο Νίκος ήταν ένας βαθύς γνώστης του λόγου, του πεζού και του του ποιητικού και ένας σαγηνευτικός συνομιλητής. Αν και είχε σπουδάσει Νομικά,  εργάστηκε σαν διορθωτής και διευθυντής ύλης του περιοδικού "Ταχυδρόμος" και επιμελητής πολλών εκδοτικών οίκων. Βαθειά πολιτικοποιημένος και αντισυστημικός, ευαίσθητος, με καθηλωτικό χιούμορ και εξαιρετικά γεναία στάση ζωής. Θεωρώ υποχρέωσή μου να μοιραστώ με κάποιους ανθρώπους την ποίησή του, που παρ' ότι εξαιρετική και ιδιαίτερη δεν έτυχε της δέουσας αναγνώρισης.

ΕΡ:Τι είναι το θέατρο και γενικότερα η τέχνη της υποκριτικής για εσάς ; Ποιο θεωρείται ότι πρέπει να είναι η ουσία και οι στόχοι ενός ηθοποιού ;

ΑΠ:Το θέατρο, είναι η τέχνη που περιλαμβάνει όλες τις άλλες μορφές της, ταυτόχρονα. Είναι ίσως και η πιό ουμανιστική, μιάς και ασχολείται με αυτόν καθεαυτόν τον άνθρωπο, στην σχέση με τον εξωτερικό και τον εσωτερικό του κόσμο. Η υποκριτική απαιτεί διαρκή εγρήγορση, διά βίου σφυρηλάτηση της ευαισθησίας και της ενσυναίσθησης, καλλιέργεια σωματικών και ψυχικών ικανοτήτων, συνεχή άσκηση της παρατήρησης και του συναισθήματος, ικανότητα επικοινωνίας και πνευματική διαθεσιμότητα. Αληθινό ενδιαφέρον και αγάπη γιά τον άνθρωπο και ό,τι τον αφορά, σαν ρόλο αλλά και σαν θεατή. Η συνθήκη  του θεάτρου άλλωστε, αφορά μιά πράξη ζώσα και ανεπανάληπτη μεταξύ θεατή και ηθοποιού.

ΕΡ:Ο σεβασμός στον ηθοποιό επιβάλλεται ή κερδίζεται ;

ΑΠ:Όπως γιά όλους τους ανθρώπους, φυσικά κερδίζεται.

ΕΡ:Αν έπρεπε να επιλέξετε τρία θεατρικά δρώμενα,σήριαλ ή ταινίες που ήταν καθοριστικά στη διαδρομή σας στο χώρο,ποια θα διαλέγατε και γιατί;

ΑΠ: Ξεχωρίζω τήν πρώτη παράσταση από όσες έπαιξα στήν Επίδαυρο,(«Νεφέλες» σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα το 1984) γιά την μύηση στήν μαγεία του συγκεκριμένου θεάτρου καί την τελευταία μου δουλειά στην τηλεόραση («Λατρεμένοι μου γείτονες» τού Πάνου Αμαραντίδη) για την αναγνωρησιμότητα που μου προσέφερε.  Η δύναμη της τηλεόρασης, μετά από 35 χρόνια στο θέατρο. Κατά τα άλλα, αγαπώ όλες τις δουλειές στις οποίες συμμετείχα και τις θεωρώ ξεχωριστές,  γιά διαφορετικούς λόγους την κάθε μιά.

ΕΡ:Διαβάζω σε παλαιότερη συνέντευξή σας, στο site dwrean.net,ότι :η εργασία πρέπει να γίνεται αμειβόμενη απαραίτητα,προσθέτεται μάλιστα ότι όταν ακούτε για εθελοντισμό και ειδικά στους καλλιτέχνες, γίνεσθαι πολύ επιφυλακτική. Κυρία Τζώρτζη,μήπως το φαινόμενο του εθελοντισμού στις μέρες μας τείνει να γίνει ο ευφημισμός της απλήρωτης εργασίας,που ειδικα στην τοπική αυτοδιοίκηση απέκτησε νομική βάση με το πρόγραμμα Καλλικράτης;

ΑΠ:Ο εθελοντισμός είναι σπουδαία και σημαντική προσφορά, όταν κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν αποκομίζει οικονομικό όφελος. Ο,τιδήποτε διαφορετικό, αποτελεί εκμετάλευση και είναι ύποπτο.

ΕΡ:Με ποιους τρόπους ή υποστηρικτικές δραστηριότητες πιστεύεται ότι μπορεί να ενισχυθεί η τοπική καλλιτεχνική δημιουργία,ώστε και ο κλάδος της τέχνης και της δημιουργίας να συμβάλλουν περισσότερο στην τοπική απασχόληση και ανάπτυξη;

ΑΠ:Είναι απλό. Ας βάλουν το Θέατρο σαν μάθημα στα σχολεία. Μόνο όφελος μπορεί να προκύψει απ' αυτό. Όλοι άλλωστε δεν διατείνονται, πως «ο πολιτισμός είναι η βαρειά μας βιομηχανία»; Το θέατρο λίγο-πολύ οι Έλληνες το έχουμε στο αίμα μας.  

ΕΡ:Κυρία Τζώρτζη,κλείνοντας αυτή τη συζήτηση θα ήθελα να μου πείτε :για εσάς ηθοποιός είναι δουλειά,είναι χόμπι ή είναι ένα μακρινό ταξίδι στο οποίο ως ικανή και αναγκαία συνθήκη ενυπάρχουν και τα δύο στοιχεία;

ΑΠ:Το να είσαι ηθοποιός είναι στάση ζωής, αφορά την ζωή και διαρκεί όσο η ζωή. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να ζείς, απ' αυτό που θα έκανες έτσι κι αλλοιώς, γιατί το έχεις ανάγκη. Το ταξίδι βέβαια είναι προσωπικό. Όταν το μοιράζεσαι, τότε γίνεται δουλειά. Και φυσικά, οι καλλιτέχνες έχουν κι άλλες ανάγκες έξω από το χειροκρότημα.
Η Ελένη Τζώρτζη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Εναι απόφοιτος της δραματικής σχολής «Θεατρικό Εργαστήρι» του Δημ. Κωνσταντινίδη (1973-1976). Κατά την διάρκεια της φοίτησης στην σχολή, εργάστηκε στο τμήμα "φωτοσύνθεσης" του "Ταχυδρόμου", στον ΔΟΛ. Έκανε σπουδές φωνητικής με την Έλλη Νικολαίδου, χορού με την Καίη Χόλντεν, σεμινάρια κινησιολογίας με τη Νέλλη Καρά και την Έρση Πίττα, υποκριτικής με την Μάγια Λυμπεροπούλου, Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας στο University of Pennsylvania, Δημιουργικης Γραφης (κινηματογραφικό σενάριο, θεατρικό έργο), στο ΕΚΠΑ. Επίσης εχει πτυχίο εξειδίκευσης στην Ιατρική Ψυχολογία και στην Διαχείρηση Διαζυγίου Γονέων (διαδικτυακό τμήμα ΕΚΠΑ) και Playback Τheatre Ψ, (εταιρεία δραματικής έκφρασης και θεραπείας Παλμός).

Η συνέντευξη δόθηκε στον Γρηγόρη Δημόπουλο για το kavos news.gr.