Αγαπητοί συνδημότες,μετά από δέκα χρόνια εμπλοκής μου με τις τοπικές εκλογές, εκ των οποίων τα δύο εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος, μετά λύπης σάς ανακοινώνω ότι το ΔΣ Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης δυσκολεύεται ακόμα και "να μοιράσει δύο γαϊδουριών άχυρα".
Επειδή αυτή την εποχή υπάρχει υπερβολική συσσώρευση γκρίνιας και δεν χρειαζόμαστε άλλη, δεν θα κάνω κριτική και θα ξανακάνω την πρότασή μου για την ίαση αυτού του καρκινώματος. Μια πρόταση που διατυπώνω, συχνά πυκνά, εδώ και χρόνια. (Χαρακτηριστικά θυμάμαι τη μέρα της ορκωμοσίας του ΔΣ. Στη δήλωση που κλήθηκα να κάνω, σ' ένα ασφυκτικά γεμάτο θέατρο, είχα πει, πάνω κάτω, τα εξής, : " ...Αν αφήσετε εμάς τους 27 να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα του δήμου δεν θα καταφέρουμε και πολλά. Πρέπει να είστε κι εσείς εκεί και να συμμετέχετε..."). Αυτά τα έλεγα και τα λέω, θεωρώντας δεδομένο τον τρόπο που κυβερνούν και οι δικοί μας αλλά και οι περισσότεροι άρχοντες. Αντιδημοκρατικά, αντιαυτοδιοικητικά και άκρως ...εξουσιαστικά.
Αυτό λοιπόν είναι το γιατρικό, κατά τη γνώμη μου. Η συμμετοχή των πολιτών και όλων των συλλογικών δομών της περιοχής σε κάθε συμβούλιο και σε κάθε συνέλευση. Εννοείται ότι δεν κομίζω γλαύκα ες Αθήνας. Το αυτονόητο λέω, αλλά δυστυχώς τα αυτονόητα λείπουν και πολλές φορές στα αυτονόητα κρύβονται οι λύσεις.
Συνδημότες, δεν είναι αυτοδιοίκηση αυτό το μόρφωμα που φτιάχνεται μετά από κάθε εκλογική διαδικασία και εξηγώ γιατί. Οι πολίτες ψηφίζουν. Ένας αντιδημοκρατικότατος εκλογικός νόμος μοιράζει δυσανάλογα τις έδρες, ανακηρύσσει μερικούς δημότες "δημοτικούς συμβούλους" και χαρίζει μια άνετη πλειοψηφία στους κυβερνώντες. Οι πολίτες όμως, εκτός των περιπτώσεων που υπάρχει κάποιο προσωπικό ή συντεχνιακό θέμα, δεν εμφανίζονται ποτέ στις συνεδριάσεις και δεν ασχολούνται καθόλου με τα κοινά, μέχρι τις επόμενες εκλογές (οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν περίτρανα τον κανόνα). Έτσι, οι δημοτικές αρχές κυβερνούν "ανενόχλητες", αποξενωμένες από την κοινωνία με πενιχρά αποτελέσματα.
Η δική μας δημοτική αρχή είναι ένα κλασσικό παράδειγμα τέτοιας διοίκησης. Εκμεταλλευόμενοι την απουσία των πολιτών, μια χούφτα άνθρωποι αποφασίζουν για το μέλλον μας, χωρίς μάλιστα να κρατάνε ούτε τα προσχήματα (π.χ. δεν καλούν ούτε τη δημοτική επιτροπή διαβούλευσης κάθε τρίμηνο όπως έχουν υποχρέωση, αλλά και πολλά ακόμα που δεν φτάνει τόμος ολάκερος να τα χωρέσει. Ας μην σχολιάσω επίσης το επίπεδο συζήτησης στις συνεδριάσεις του ΔΣ, γιατί θα χρειαστεί κι άλλος τόμος και είπαμε ότι δεν χρειαζόμαστε τούτες τις ώρες άλλη γκρίνια...).
 |
| του Ανδρέα Ζάρρου |
Ενεργοποιηθείτε.
Το μέλλον του τόπου μας διακυβεύεται και εκεί μέσα κι εσείς λείπετε. Όλα μπορούν να αλλάξουν αν είστε εκεί. Για παράδειγμα: η δημοτική αρχή δεν δημιούργησε Γραφείο Αγροτικής Ανάπτυξης, παρ' ότι προβλέπεται και από το νόμο και πρώτιστα από τις ανάγκες της περιοχής, με αποτέλεσμα να υστερούμε σε σχεδιασμό για τα τοπικά μας προϊόντα. Αν μερικές εκατοντάδες αγρότες (και δεκάδες θα αρκούσαν) έκαναν κατά κάτω και μιλούσαν, απαιτούσαν, πίεζαν μήπως θ' άλλαζε κάτι; Μάλλον ναι.
Η εποχή αυτή είναι η καταλληλότερη για αλλαγή πολιτικής συμπεριφοράς του καθενός από εμάς. Δεν μας παίρνει άλλο να idiot-εύουμε και να αδιαφορούμε. Πρέπει να ξαναγίνουμε κοινότητες Ανθρώπων, κοινότητες Πολιτών. Για να αντιμετωπίσουμε τα μνημόνια, τις τρόικες και τα συμπαρομαρτούντα σαν τόπος θέλει, κατ' αρχάς, μαζική άμυνα και αλληλεγγύη. Ελάτε γρήγορα γιατί ο αντίπαλος είναι δυνατός, εμείς είμαστε σκόρπιοι και θα μας τρελάνουν στα "γκολ".
Τώρα, αν βρεθούμε μαζί στην άμυνα θα μάθουμε και να συνεργαζόμαστε και θα περάσουμε σιγά σιγά και στην επίθεση. Να αρχίσουμε επιτέλους να σχεδιάζουμε και να δημιουργούμε τα όμορφα, που είναι κι ο σκοπός ο μεγάλος, ο ιερός. Αλλά πρέπει πρώτα να βρεθούμε. Να μιλήσουμε, να προβληματιστούμε. Να ζωντανέψουμε τις κοινοτιστικές αξίες και να ανέβουμε ψηλότερα.
Αν περιμένουμε τη λύση από κάποιο σωτήρα ή "από τα πάνω", δεν θα έρθει ποτέ. Άλλωστε αν ήταν, θα είχε έρθει καιρό τώρα. Στο δικό μας χέρι είναι. Ας κάνουμε λοιπόν το πρώτο βήμα τοπικά. Αν το κάνουν και οι γειτόνοι και μετά οι γειτόνοι των γειτόνων, τότε θα αλλάξουν οι συσχετισμοί και όλα μπορούν να γίνουν. Ας ξεκινήσουμε...
Ανδρέας Απ. Ζάρρος