Ανακατεύθυνση στο portal kavos news

Πριν είκοσι χρόνια,σαν σήμερα...Τι αλλόκοτο ταξίδι !

Πριν είκοσι χρόνια,σαν σήμερα... Ο λόγος για τον Χριστόφορο Μαρίνο (1967-23 Ιουλίου 1996), κοινωνικό αγωνιστή του λεγόμενου αναρχικού χώρου, ο οποίος έχασε τη ζωή του στις 23 Ιούλη του 1996, λίγο πριν τα γεγονότα της Κύπρου.
         Τον δολοφόνησαν χωρίς οίκτο", τόνισε τότε, η μάνα του Χριστόφορου...
Νομίζω πως δεν έχουν ακόμα διευκρινιστεί οι ακριβείς συνθήκες του θανάτου του.      
Η διαμάχη για το αν αυτοκτόνησε στα χέρια της αντιτρομοκρατικής, μέσα στην καμπίνα 53 του πλοίου "Πήγασσος" ή αν τον δολοφόνησαν, δημιούργησε τις φράσεις "τον αυτοκτόνησαν" και "δολοκτονία".   
 Στον Μαρίνο είχαν τότε επιβληθεί περιοριστικά μέτρα (κατ'οίκον περιορισμός και υποχρεωτικές παρουσιάσεις σε αστυνομικό τμήμα) μετά από κατηγορία που του είχε απαγγελθεί περί συμμετοχής του σε ληστεία στο Γενικό Κρατικό Πειραιά και στη δολοφονία του εκεί ταμία Δημήτρη Μαντούβαλου.                                      

Ο Μαρίνος είχε φύγει εκείνη την περίοδο για διακοπές σε νησιά του Αιγαίου και στην επιστροφή(σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες είχε επιβιβασθεί από τη Σίφνο) με το "Πήγασος" έγιναν τα παρακάτω γεγονότα, καθώς η "αντιτρομοκρατική" τον παρακολουθούσε στενά.   
                                                
Διαβάστε το σημείωμα του καθηγητή Χρίστου Παπαδημητρίου :  "Τον συνεπιβάτη δεν τον είδα ποτέ..Ηταν ο Χριστόφορος Μαρίνος"...
Ο Χρ. Μαρίνος βρέθηκε με διαμπερές τραύμα στο κεφάλι από πυροβόλο όπλο ...
  Από  δημοσιεύματα της εποχής...
«Ο Χριστόφορος σπάει τους περιοριστικούς όρους και φεύγει για ταξίδι , με πλοίο . Εκεί τον εντοπίζουν ασφαλίτες. Επιστρέφει στον Πειραιά , παραμένοντας στην καμπίνα του , δίχως να αποβιβαστεί αλλού . Στο λιμάνι τον περιμένουν επαγγελματίες δολοφόνοι της ε.κ.α.μ. και της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας . Όταν έδεσε το πλοίο η σύντροφος του κατέβηκε πρώτη . Πριν βγει ο Χριστόφορος , οι μπάτσοι εισέβαλαν στην καμπίνα και τον εκτέλεσαν με μια σφαίρα στο κεφάλι .
Το κράτος αμέσως ανακοίνωσε τον θάνατο του , ως αυτοκτονία . Παρότι οι δηλούμενες διαδικασίες και πράξεις των εκτελεστών ήταν παράτυπες , τα προβαλλόμενα σενάρια πασιφανώς παράλογα κι είχε γίνει έντονη προσπάθεια να μπερδευτούν τα αντικειμενικά ίχνη του γεγονότος . Οι πολιτικά υφέρποντες , όλων των χώρων , βολεύτηκαν αμέσως με την εκδοχή της αυτοκτονίας . »

Τι αλλάζει στα capital controls

Υπεγράφη από τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο και δημοσιεύθηκε  στο ΦΕΚ με αριθμό 2282, τεύχος Β’, η υπουργική απόφαση με την οποία τίθενται σε ισχύ οι ρυθμίσεις χαλάρωσης των capital controls.
Πρόκειται για την 11η, κατά σειρά, υπουργική απόφαση που αφορά στους περιορισμούς στην ανάληψη και τη μεταφορά κεφαλαίων, ενώ έχουν προηγηθεί και δύο Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου με το ίδιο θέμα, από τον Ιούλιο 2015.
Στη νέα υπουργική απόφαση περιλαμβάνονται οι εξής ρυθμίσεις:
1. Επιτρέπεται η ανάληψη ποσού έως 840 ευρώ ανά δύο εβδομάδες.
2. Επιτρέπεται η πρόωρη, μερική ή ολική, εξόφληση δανείου σε πιστωτικό ίδρυμα.
3. Επιτρέπονται αναλήψεις μετρητών έως του ποσοστού του 100% συνολικά, από χρηματικά ποσά τα οποία, μετά τις 22/07/2016, κατατίθενται σε τραπεζικούς λογαριασμούς των δικαιούχων νομικών και φυσικών προσώπων, σε μετρητά.
4. Επιτρέπεται, υπό προϋποθέσεις, η ανάληψη μετρητών, έως του ποσοστού 30% συνολικά, από χρηματικά ποσά τα οποία,  μετά τις 22/07/2016, μεταφέρονται από το εξωτερικό με μεταφορά πίστωσης σε υφιστάμενους λογαριασμούς στην Ελλάδα.
5. Επιτρέπεται το άνοιγμα λογαριασμού όψεως ή καταθέσεως σε φοιτητές ή σπουδαστές που, κατά το τρέχον ακαδημαϊκό έτος, συμμετέχουν σε προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών-σπουδαστών ERASMUS.
6. Επιτρέπεται το άνοιγμα λογαριασμού σε συνταξιούχους που είναι κάτοικοι εξωτερικού, για την καταβολή της σύνταξής τους στην Ελλάδα.
7. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, επιτρέπονται οι πληρωμές συντάξεων και προνομιακών επιδομάτων πάσης φύσεως στο εξωτερικό από φορείς κοινωνικής ασφάλισης που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, με πίστωση λογαριασμού που τηρείται σε πιστωτικό ίδρυμα που εδρεύει και λειτουργεί εκτός Ελλάδος.

51 χρόνια από τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα

Σαν σήμερα, πριν από 55 χρόνια, στις 21 Ιούλη του 1965,κατά τη διάρκεια της μεγάλης μαχητικής πορείας των φοιτητών, των μαθητών και του εργαζόμενου λαού δολοφονήθηκε ,από τους ένστολους πραιτωριανούς της ιουλιανής εκτροπής,ο νεολαίος αγωνιστής της αριστεράς Σωτήρης Πέτρουλας.
Το όνομά του γίνεται  και σύνθημα. Η θυσία του πιο επίκαιρη παρά ποτέ...
 Δειτε εικόνες από την κηδεία του Σωτήρη Πέτρουλα και τις εκδηλώσεις του κόσμου.
Ο Σωτήρης Πέτρουλας ήταν ένας μεγάλος αγωνιστής της αριστεράς, που πάλευε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς φτώχεια και χωρίς αποκλεισμούς, για μια κοινωνία ελεύθερη και δημοκρατική. Ήταν ένας φοιτητής που δολοφονήθηκε σε μία διαδήλωση, ενώ πάλευε να κάνει τα οράματά του πραγματικότητα. Θα μπορούσε να είναι ο καθένας από μας. Το μήνυμα της θυσίας του, ένα μήνυμα αντίστασης που μας παίρνει το φόβο, μας εμψυχώνει, μας εμπνέει, μας οδηγεί...

 Οι “Φίλοι του Σωτήρη Πέτρουλα”,η Εταιρεία Μελέτης της Ιστορίας της Αριστερής Νεολαίας (ΕΜΙΑΝ) και όλοι οι δημοκράτες μ’ ένα λουλούδι στο χέρι τίμησαν σήμερα Πέμπτη 21 Ιούλη τη μνήμη του,στη γωνία  Εδουάρδου Λω και Σταδίου,στεφανώνοντας την προτομή του,την οποία φιλοτέχνησε ο γλύπτης και καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών Γιώργος Χουλιαράς...

                Το χρονικό της δολοφονίας του Σωτήρη Πέτρουλα

Την ταραγμένη χρονιά του 1965,στις 21 Ιούλη,η ΕΦΕΕ κάλεσε τους φοιτητές σε συγκέντρωση στα Προπύλαια ενάντια στις αυθαιρεσίες του βασιλιά με κεντρικά συνθήματα "Να φύγει η αυλόδουλη κυβέρνηση", "Την κυβέρνηση εκλέγει ο λαός και όχι το παλάτι και οι αμερικανοί" κ.ά. Κατά τη διάρκεια της μαζικότατης διαδήλωσης, οι αστυνομικοί, κατόπιν εντολής του υπουργού δημόσιας τάξης, ναύαρχου Τούμπα, επιτέθηκαν στους διαδηλωτές με δακρυγόνα και ξυλοδαρμούς.Ο απολογισμός τραγικός: 200 τραυματίες, 258 συλληφθέντες, μεταξύ των οποίων 28 μαθητές, και ένας νεκρός. Ο 23χρονος τότε Σωτήρης έπεσε νεκρός στη συμβολή των οδών Σταδίου και Λαδά, χτυπημένος από τη δολοφονική επίθεση της αστυνομίας.
Η πρώτη καταγραφή του χτυπημένου Πέτρουλα αναφέρεται στις 03:00 το πρωί της 22ας Ιουλίου στο Σταθμό Α' Βοηθειών στην Γ' Σεπτεμβρίου όπου και διαπιστώνεται ο θάνατός του. Αυτόματα εκτυλίσσεται μια λυσσαλέα προσπάθεια γρήγορης ταφής -πριν καν ανατείλει ο ήλιος- και απόκρυψης της αλήθειας. 
Ωστόσο τα ερωτήματα γύρω από τις συνθήκες θανάτου του παραμένουν αναπάντητα μέχρι σήμερα:
-Που βρισκόταν ο Πέτρουλας από τις 10:00 μ.μ. που τον παραλαμβάνει η κλούβα μέχρι τις 3:00 π.μ. που δηλώνεται στο Σταθμό Α' Βοηθειών ; 
-Είναι τυχαίο ότι αστυνομικοί με στολές γιατρών διαπίστωσαν το θάνατό του ; 
-Γιατί επιδίωξαν την ταφή του κρυφά από τους δικούς του και πριν ανατείλει ο ήλιος; 
-Γιατί δεν επέτρεψαν σε γιατρούς της οικογένειας Πέτρουλα να κάνουν νεκροψία; 
-Η επίσημη κρατική ιατροδικαστική εκδοχή κάνει λόγο για θάνατο από ασφυξία λόγω δακρυγόνου. Πώς όμως εξηγούνται τα ολικά σχισίματα στο λαιμό του που διαπίστωσαν οι δικοί του όταν πήραν τον νεκρό; Μήπως ήθελαν να καλύψουν τις μελανιές από πιθανό στραγγαλισμό; 
-Είναι αλήθεια ότι είχαν εκδοθεί και αεροπορικά εισιτήρια προκειμένου να φυγαδευτεί ο νεκρός και να πεταχτεί στη θάλασσα σύμφωνα με τη μαρτυρία της Μάνας; 
-Είναι αλήθεια πως είχαν αφαιρεθεί από το νεκρό ο εγκέφαλος και τα πνευμόνια πράγμα που θα αποδείκνυε την πραγματική αιτία θανάτου; Η εκταφή πάντως, όπως μαρτυρεί η Μάνα, απέδειξε πως το κρανίο του Πέτρουλα είχε δεχθεί ραφή από χειρουργική επέμβαση. 

Η μαρτυρία της μάνας


"...Εκείνο το βράδυ μου τηλεφώνησε πως θα αργούσε. Ασυναίσθητα προέτρεψα τ' αδέρφια του να φάνε και να ξαπλώσουν. Όμως εκείνα τον περίμεναν. Περιμένοντάς τον, λαγοκοιμήθηκα. Ξάφνου το κουδούνι χτύπησε δαιμονισμένα. Ήταν από την χωροφυλακή. Τι να ήθελαν τέτοια ώρα Παναγιά μου; Ρωτούσαν για το Σωτήρη.
- Μέσα είναι, κοιμάται και τρέχω αλαφιασμένη προς το δωμάτιό του. Η θέα του άδειου κρεβατιού μου πάγωσε την καρδιά. Κάτι κακό συμβαίνει.
- Μην πανικοβάλλεστε. Τον έχουν λίγο χτυπημένο σε νοσοκομείο. Να μην διανοείστε ότι θα κάνετε ρούπι από εδώ.
- Μου πήρατε το παιδί και μας κρατάτε και κρατούμενους άθλιοι.
- Πάρτε το όπως θέλετε. Από εδώ δε θα το κουνήσετε.
Σαν αγρίμι στο κλουβί, πληγωμένη από το να μην μπορώ να δω τ' αγόρι μου. Η ώρα προχώρησε. Αυτή τη φορά άνθρωποι της ΕΔΑ πέρασαν το κατώφλι του ανήσυχου σπιτιού. Έκαναν πως δε γνώριζαν, όμως το κακό το μήνυσαν στον άνδρα μου. Εγώ αγνοούσα τα πάντα.
Σε λίγο η Αστυνομία μας οδηγεί στην Ασφάλεια. Τέτοια εντολή είχαν. Τίποτα παραπάνω. Μα πως να ησυχάσω στο τζιπ; Να σου στερούν το ακριβοπαίδι σου, να μην ξέρεις που βρίσκεται το σπλάχνο σου, πως να είναι, χτυπημένος, μονάχος;
- Που μας πάτε επιτέλους; Δεν φτάνει που μας πήρατε το παιδί, μας θέλετε και κρατούμενους;
Στο τμήμα, μας φέρανε γλυκό. Ακούς γλυκό κανταΐφι στις 04:00 τα μεσάνυχτα. Εγώ δε θέλω γλυκό, τους λέω, τρίψτε το στα μούτρα σας, εγώ θέλω το γιο μου. Αρπάζω όποιον βρίσκω μπροστά μου και λέω: βρε παλιόσκυλα, σκοτώνετε τα παιδιά του λαού με πενταροδεκάρες. Μάνα δε σας γέννησε κι εσάς, μάνα δεν κλαίει για σας; 
Την ίδια ώρα στο γραφείο του Καραμπέτσου (αρχηγός Αστυνομίας) πιέζουν τον άντρα μου να υπογράψει ότι ήταν ατύχημα.
Και υπογράφει... 
Φόνος εκ προ μελέτης
-Είμαστε πρόθυμοι να διαθέσουμε τα έξοδα της κηδείας.
Παιδί μου, λεβέντη μου, αηδόνι και λιοντάρι.
Κακούργοι, καταραμένοι να' στε.."
- Σκότωσαν το Σωτήρη.
-Τον πήγαν στο Νεκροτομείο. Οι μπάτσοι έχουν ζώσει την περιοχή και δεν αφήνουν κανένα να πλησιάσει.
"...Κάποιος, ευλογημένος να' ναι, κρυφά μου μηνύει να τρέξουμε στην Κοκκινιά. Σκοπεύουν να τον θάψουν μόλις βγει ο ήλιος. Τρέχουμε. Ένα μικρό γεροντάκι, παπάς, μας πλησιάζει. Μας δείχνει τον τάφο που πριν λίγο επιχείρησαν να θάψουν το Σωτήρη μου.
- Χριστιανική κηδεία στις 01:00 τα μεσάνυχτα. Δεν έχετε επιτέλους ούτε ιερό ούτε όσιο; Πριν βγει ο ήλιος μου ζητάτε λειτουργία; Ούτε οι Γερμανοί δεν το αποτόλμησαν. Αντίχριστοι. Είχε αντιδράσει καθοριστικά ο παπάς..."
- Το πτώμα του Σωτήρη εξαφανίστηκε από το Νεκροτομείο. Απαγωγή νεκρού, για φαντάσου !
Ο Μίκης όμως μαζί με Μπριλλάκη, Νεφελούδη, Ηλιόπουλο, κινούνται δραστήρια για να σταματήσουν την ταφή και να γίνει νεκροψία με την παρουσία γιατρών της οικογένειας. Διότι λένε υπάρχουν πληροφορίες πως ο Σωτήρης στραγγαλίστηκε. Όλοι στο Νεκροταφείο της Κοκκινιάς.
"...Καψάσκης προς Τούμπα: Κύριε υπουργέ, παραιτούμαι, είμαι εγκλωβισμένος από δικηγόρους. Ο Ηλιόπουλος παίρνει βίαια το ακουστικό.
- Θέλουμε το νεκρό μας στο σπίτι.
- Και που θα τον θάψετε;
- Στον κήπο μου δολοφόνοι, αρκεί να μας τον δώσετε. Να τον χαρώ για τελευταία φορά. Έστω και σιωπηλό.
- Τ' ακούς Τούμπα; λέει η Μάνα. Φοβάστε το Σωτήρη μου ακόμα και νεκρό;
- Πάρτε τον λοιπόν αλλά να ξέρετε κ. Ηλιόπουλε ότι αναλαμβάνετε ευθύνες για οτιδήποτε κι αν συμβεί. (απόκριση Τούμπα)
- Εγώ δεν υπογράφω συναλλαγματικές. Ο λαός κλαίει το νεκρό του. Εσείς να προσέχετε πως πορεύεστε..."

Φιλιούνται-αγκαλιάζονται μετά την «ιστορική συνεδρίαση» του ΦΟΔΣΑ Πελοποννήσου !

Ομόφωνα – χωρίς να «στηθεί» κάλπη – εγκρίθηκε το απόγευμα της Δευτέρας,απ’ τον Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Περιφέρειας Πελοποννήσου (ΦΟΔΣΑ), ο νέος Περιφερειακός Σχεδιασμός Διαχείρισης Απορριμμάτων της Περιφέρειας Πελοποννήσου.

Έτσι ξεπεράστηκε και το μοναδικό πολιτικό εμπόδιο στο ντηλ της Περιφέρειας Πελοποννήσου και της εταιρείας Τέρνα Ενεργειακή, για την τύχη του διαγωνισμού της διαχείρισης των απορριμμάτων της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
         Ικανοποιημένος ο γενειοφόρος «σοφός» της περιφέρειας!!
«Ιστορική απόφαση» χαρακτήρισε ο Πέτρος Τατούλης την ομόφωνη έγκριση του αναθεωρημένου ΠΕΣΔΑ,από το ΦΟΔΣΑ Πελοποννήσου, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου που παραχώρησε,την Τρίτη 19 Ιούλη. Ο γενειοφόρος «σοφός» της περιφέρειας σημείωσε ότι «η ομόφωνη έγκριση του αναθεωρημένου ΠΕΣΔΑ,από το ΦΟΔΣΑ Πελοποννήσου θωρακίζει το έργο της ολοκληρωμένης διαχείρισης των αστικών απορριμμάτων και ανοίγει το δρόμο για να υπογραφεί η σύμβαση με την ανάδοχο εταιρεία».
Η «ιστορική συνεδρίαση του ΦΟΔΣΑ», όπως την χαρακτήρισαν οι περισσότεροι από τους δημάρχους που παραβρέθηκαν  στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Τρίπολης, ξεκίνησε με παρουσίαση του ΠΕΣΔΑ από το μελετητή, ο οποίος αφού ενσωμάτωσε τις «αναγκαίες αλλαγές» που είχαν προτάξει τα μέλη του ΦΟΔΣΑ, κατά την συνεδρίαση της προηγούμενης εβδομάδας,ανοίγει το δρόμο για την οριστική υπογραφή της σύμβασης με ΣΔΙΤ
Σύμφωνα με το «ψηφισμένο πρότζεκτ» του Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Περιφέρειας Πελοποννήσου, ο ΠΕΣΔΑ περιγράφει με σαφήνεια πως το έργο της ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμάτων θα έχει τρεις Μονάδες Επεξεργασίας Απορριμμάτων  και δυο σταθμούς μεταφόρτωσης,ενώ αφήνει επιχειρηματικό χώρο και στην λεγόμενη «αποκεντρωμένη διαχείριση» με «δημοτική αυτονομία και πρωτοβουλία»… βάζοντας από την «πίσω» πόρτα τις «δημοτικές»  Κοιν.Σ.Επ.  πολιτικών φίλων και κολλητών !
Πιο συγκεκριμένα:
  • Θα υπάρξει η «Μεταβατική Περίοδος».Εδώ θα δημιουργηθούν μονάδες εγκατάστασης-επεξεργασίας σύμμεικτων, ώστε να υπάρξει μείωση ποσότητας και δεματοποίηση.
  • Θα προχωρήσει η «Μόνιμη Εγκατάσταση«, όπου θα διατηρηθούν τυχόν τοπικές μονάδες που ήδη υπάρχουν, ενώ θα μπορούν οι Δήμοι να ασχοληθούν και με την «μηχανική διαλογή», την κομποστοποίηση για τα βιοαπόβλητα, ενώ το υπόλοιπο θα πηγαίνει σε «κεντρική διαχείριση» για όλη την Περιφέρεια Πελοποννήσου.
Πέρα απ’ όλα αυτά,που εξελίχθηκαν,το απόγευμα της Δευτέρας,ενδιαφέρον θα έχει η στάση της Περιφερειακής Αρχής,αφού αυτές οι αποφάσεις θα πρέπει να περάσουν και απ’ τις Υπηρεσίες της Περιφέρειας και φυσικά απ’ το Περιφερειακό Συμβούλιο, που θα κληθεί να αποφασίσει για τα ζητήματα της χωροθέτησης,των χρηματοδοτήσεων, των αποκαταστάσεων των χωματερών και των λοιπών εγκρίσεων (π.χ. Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων κ.λ.π.) που θα χρειαστούν.
Να σημειώσουμε ότι,με βάση τα όσα ισχύουν έως σήμερα,οι χρηματοδοτήσεις από την ΕΕ έχουν να κάνουν με κεντρικές εγκαταστάσεις και όχι με τοπικές,ενώ σύμφωνα και με τις παραινέσεις του Φραντσέσκο Αμοντέο,από την Επιτροπή Περιφερειακής Πολιτικής, η Ελλάδα και δη η Πελοπόννησος πρέπει να εμπλέξει ΣΔΙΤ και ιδιωτικά κεφάλαια στα όποια σχέδια υπάρχουν …

«Λευκή Νύχτα» στην Αγορά του Κιάτου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
                                            
Θέμα: «Λευκή Νύχτα» στην Αγορά του Κιάτου,
Σάββατο 30 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016.


Ο Εμπορικός Σύλλογος Κιάτου με δύο επιτυχίες στα χέρια του συνεχίζει και φέτος για την τρίτη και καλύτερη “ ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ ” το Σάββατο 30 Ιουλίου 2016.
Με την δύση του ήλιου σας προσκαλεί όλους σε μια βραδιά όλο φως, πολύ διασκέδαση και χαρούμενα λαμπερά πρόσωπα να σας καλωσορίσουν στην Πόλη μας.
Μία νύχτα πλούσια από κάθε είδος πολιτιστικών και αθλητικών δρώμενων. Οι πολιτιστικοί, οι αθλητικοί σύλλογοι και τα γυμναστήρια του Δήμου, υπόσχονται να ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο, προσφέροντας άφθονο θέαμα στους επισκέπτες της αγοράς.
Πολλές και πρωτότυπες μουσικές σκηνές θα στηθούν σε όλο το εύρος της αγοράς. Κεράσματα περιμένουν μικρούς και μεγάλους παντού.
Και βέβαια την τιμητική τους έχουν τα καταστήματα, που σε μια και μόνο ξεχωριστή “ ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ ” προσφέρουν τα προϊόντα τους σε τιμές που κανείς δεν αντιστέκεται. Για όλη τη νύχτα. Μία νύχτα που τελειώνει με διασκέδαση στα καταστήματα εστίασης και στα μπαράκια της πόλης.
Σας περιμένουμε όλους το Σάββατο 30 Ιουλίου 2016 σε μια καλοκαιρινή “ ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ ” και μια αξέχαστη βραδιά που θα συνδυάζει τέλεια την διασκέδαση με τις έξυπνες αγορές.        


Εκ του Συλλόγου

Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος για τους «8» που ζητούν άσυλο: «Επιβάλλεται η τήρηση κανόνων της ελληνικής ποινικής δικονομίας»

Την ανάγκη επίδειξης ψυχραιμίας και νηφαλιότητας από την κυβέρνηση κατά το χειρισμό του πρωτοφανούς διπλωματικού αδιεξόδου, που αφορά το αίτημα ασύλου των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών στην Ελλάδα και τη διαδικασία  έκδοσης τους στην Τουρκία επισημαίνει ο δικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος. 
Παράλληλα, δηλώνει ότι ενώ θα πρέπει η Ελλάδα να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες που της παρέχουν οι κανόνες για την έκδοση και τη χορήγηση ασύλου, δεν θα πρέπει να λησμονήσει τον ρόλο της χώρας ως μέλους του Συμβουλίου της Ευρώπης αλλά και ως διαχρονικού θεματοφύλακα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οπως αναφέρει αναλυτικά στη δήλωσή του:

«Το αίτημα για χορήγηση ασύλου εκ μέρους των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που εισήλθαν στη χώρα μας, τέμνει τη διπλωματία και την τήρηση θεμελιωδών αρχών του νομικού μας πολιτισμού.

Και τούτο, γιατί ενώ από διπλωματικής απόψεως η Ελλάδα δεν επιθυμεί τη διατάραξη των σχέσεών της με την Τουρκία, εντούτοις είναι παράλληλα υποχρεωμένη να τηρήσει εσωτερικούς και διεθνείς κανόνες που δεν οδηγούν εκ των προτέρων σε ικανοποίηση της απαίτησης των τουρκικών αρχών για άμεση παράδοση των οκτώ στρατιωτικών στην Τουρκία.

Η έλλειψη διμερούς σύμβασης περί έκδοσης με την Τουρκία επιβάλλει την τήρηση των κανόνων της ελληνικής ποινικής δικονομίας, η οποία –μεταξύ άλλων– ορίζει ότι η έκδοση απαγορεύεται αν πρόκειται για έγκλημα που κατά τους ελληνικούς νόμους χαρακτηρίζεται πολιτικό ή στρατιωτικό ή όταν από τις περιστάσεις προκύπτει ότι η έκδοση ζητείται για λόγους πολιτικούς, γεγονός που θα κριθεί εκ παραλλήλου και με τη διατύπωση της κατηγορίας που τελικώς αποδοθεί από τις τουρκικές αρχές. Άπαντα δε τα ανωτέρω θέματα πρέπει να τεθούν στην κρίση του Συμβουλίου Εφετών, του Αρείου Πάγου και εν τέλει του Υπουργού Δικαιοσύνης.

Πέραν δε της σαφούς ως άνω ελληνικής νομοθετικής πρόβλεψης, τίθεται μείζον ζήτημα αναφορικώς και με την επιβαλλόμενη χορήγηση ασύλου, ιδίως υπό το πρίσμα της Συνθήκης της Γενεύης του 1951 αλλά και της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948. Δεδομένου ότι έχει ήδη προαναγγελθεί η βαρύτατη τιμωρία των υπαιτίων, έχουν ήδη παυθεί χιλιάδες δικαστικοί λειτουργοί και διορίζονται νέοι προκειμένου να εκδικάσουν τις υποθέσεις των φερόμενων ως “πραξικοπηματιών”, ενώ γίνεται λόγος και για επαναφορά της θανατικής ποινής –ειδικώς για τον κολασμό της συγκεκριμένης πράξης, η απόρριψη αιτήματος ασύλου εμφανίζεται κατ’ αρχήν ως ηθικώς και νομικώς ανομιμοποίητη.

Η κυβέρνηση οφείλει να επιδείξει ψυχραιμία και νηφαλιότητα κατά το χειρισμό του πρωτοφανούς αυτού διπλωματικού αδιεξόδου, εξαντλώντας συνάμα όλες τις δυνατότητες που της παρέχουν οι κανόνες για την έκδοση και τη χορήγηση ασύλου, μη λησμονώντας ωστόσο το ρόλο της χώρας ως μέλους του Συμβουλίου της Ευρώπης αλλά και ως διαχρονικού θεματοφύλακα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Φετουλάχ Γκιουλέν: Ποιος είναι ο ορκισμένος εχθρός του Ερντογάν

«Υπάρχει μια ομάδα, το παράλληλο κράτος, που προσπάθησε να παρέμβει στα εσωτερικά της χώρας. Θα πληρώσουν βαριά το τίμημα της προδοσίας τους. Οταν έφυγα απο την Μαρμαρίδα βομβάρδισαν, νομίζοντας ότι ήμουν εκεί. Αυτοί παίρνουν εντολές απο την Πενσυλβάνια (σσ εννοεί τον Γκιουλέν). Θα πάμε μέχρι πάνω στην ιεραρχία. Δεν θα μείνει αυτός ο λεκές στις ένοπλες δυνάμεις. Η οργάνωση του Γκιουλέν είναι τρομοκρατική. Είμαι μαζί με τον λαό μου. Δεν πάω πουθενά». 
Για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο εχθρός έχει όνομα και δεν είναι οι Κούρδοι αλλά ο Φετουλάχ Γκιουλέν. Ο άνθρωπος που από την Πενσυλβάνια, κατηγορείται ότι κινεί τα νήματα σε μια μεγάλη μερίδα του στρατού, των δικαστών αλλά και των επιχειρηματιών αναδείχθηκε ως η σοβαρότερη απειλή για την επικυριαρχία του Ταγίπ Ερντογάν στο πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας.
"Αρνούμαι κατηγορηματικά αυτές τις κατηγορίες", απάντησε ο Γκιουλέν σε ανακοινωσή του από τις ΗΠΑ, όπου διαμένει. "Υπέφερα από πολλά στρατιωτικά πραξικοπήματα τα 50 τελευταία χρόνια και βρίσκω συνεπώς ιδιαίτερα προσβλητικό το να κατηγορούμαι ότι έχω οποιαδήποτε σχέση μ' αυτή την απόπειρα".
Ο πρώην σύμμαχος του Ερντογάν μετατράπηκε σε πολέμιο και αμφισβητία των πολιτικών του. Η αντιπαράθεση των δύο εκφραστών του τουρκικού πολιτικού Ισλάμ δεν είναι καινούργια. Ωστόσο έλαβε διαστάσεις “εμφυλίου” εντός του Ισλαμικού κινήματος.

Ποιός είναι ο Φετουλάχ Γκιουλέν

Γεννημένος στο Ερζουρούμ το 1941, ο Φετουλάχ Γκιουλέν χαρακτηρίστηκε, τον Απρίλιο του 2013, από το περιοδικό TIME ως μία από από τις 100 προσωπικότητες με τη μεγαλύτερη επιρροή στον πλανήτη. Η εκτίμηση αυτή δεν είναι τυχαία. Ο Γκιουλέν είναι ο ιδρυτής και ο πνευματικός πατέρας του Ισλαμικού Κινήματος Γκιουλέν, του Hizmet (Προσφέρω), το οποίο δραστηριοποιείται σε πάνω από 140 χώρες. Η φιλοσοφία του Σουνιτικού Κινήματος εδράζεται στη διδασκαλία Ισλαμιστών φιλοσόφων και σουφιστών-μυστικιστών και κυρίως αυτών του Τζελαλεντίν Ρουμί και του Σαΐντ Νούρσι. Βασισμένος στους Ρουμί και Νούρσι, ο Γκιουλέν προώθησε ένα μετριοπαθές Ισλάμ το οποίο αποδέχεται τους νόμους της αγοράς, την ανοχή και την αποδοχή του “άλλου” αλλά έχει ταυτόχρονα και εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Παράλληλα, ασπάζεται τον εκσυγχρονισμό και τη Δύση και προωθεί το διάλογο μεταξύ των θρησκειών. Τέλος, το Hizmet σέβεται και προωθεί τις ισλαμικές θρησκευτικές παραδόσεις αλλά δεν έχει στόχο την καθιέρωση ισλαμικού κράτους. Πρώτη προτεραιότητα του Κινήματος είναι η εκπαίδευση μέσα από την οποία προωθούνται οι ιδέες και η φιλοσοφία του. Αυτό εξηγεί τη μεγάλη έμφαση που δίνεται στην οικοδόμηση σχολείων σε όλο τον κόσμο.

Ο κληρικός δάσκαλος που κινεί τα νήματα 

Ο Γκιουλέν ξεκίνησε την πορεία του ως ένας απλός κληρικός δάσκαλος. Το 1966 έγινε αναπληρωτής διευθυντής της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Σχέσεων, μία από τις πιο σημαντικές Διευθύνσεις της τουρκικής κρατικής δομής. Μετά το πραξικόπημα του 1970 συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Απελευθερώνεται μετά από μερικούς μήνες και επιστρέφει ως θρησκευτικός διδάσκαλος στις περιοχές του Μαρμαρά. Την ίδια περίοδο αρχίζει να συγκροτεί την ομάδα του η οποία μεθοδικά επεκτείνεται. Ταυτόχρονα, ιδρύει οικοτροφεία για μαθητές που θέλουν να φοιτήσουν στις μεγάλες πόλεις αλλά δε μπορούν λόγω οικονομικών δυσκολιών.
Μέχρι το 1980 το Κίνημα Γκιουλέν είχε εδραιωθεί σε όλη την τουρκική επικράτεια και όχι μόνο. Τη δεκαετία του '80 στις διαλέξεις του Γκιουλέν συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες άτομα ενώ οι ομιλίες του ηχογραφούνταν και διανέμονταν σε κασέτες. Το Hizmet άρχισε να επεκτείνει τις δραστηριότητές του και στο εξωτερικό, κυρίως στην Ευρώπη και την Αμερική. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και της ανεξαρτητοποίησης των χωρών της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου οι Γκιουλενιστές άρχισαν να ιδρύουν σχολεία και ινστιτούτα στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.
Τη δεκαετία του 1990 ο Γκιουλέν βρίσκεται στο επίκεντρο της θρησκευτικής και πολιτικής ζωής της Τουρκίας και η δημοφιλία του εκτοξεύεται. Αυτό δημιουργεί, αναπόφευκτα, ανταγωνισμό από άλλες ισλαμιστικές οργανώσεις ενώ αναστατώνει το Κεμαλικό κατεστημένο το οποίο βλέπει στο πρόσωπο του Γκιουλέν μια υπαρκτή και σοβαρή απειλή. Μετά το “βελούδινο πραξικόπημα” εναντίον της ισλαμικής κυβέρνησης του Νετζμετίν Ερμπακάν στις 28 Φεβρουαρίου 1997 έγινε σαφές ότι ο Γκιουλέν αντιμετώπιζε άμεσα τον κίνδυνο σύλληψης και φυλάκισης. Έτσι, επικαλούμενος προβλήματα υγείας φεύγει από την Τουρκία το 1999 και εγκαθίσταται στο Πόκονος της Πενσυλβανίας των ΗΠΑ. Το 2000 κατηγορείται από ένα σκληροπυρνικό κεμαλιστή Εισαγγελέα για πολιτικές φιλοδοξίες και για σχέδιο εγκαθίδρυσης ισλαμικού κράτους στην Τουρκία. Δικάζεται ερήμην του. Οι κατηγορίες, μετά από οκτώ χρόνια, απορρίπτονται.
Το 2002 το AKP κερδίζει θριαμβευτικά τις εκλογές αλλά ο Γκιουλέν, λόγω φόβων για τη ζωή του, επιλέγει να παραμείνει στις ΗΠΑ όπου ζει μέχρι σήμερα.
Κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου το Κίνημα Γκιουλέν επεκτείνεται σε όλο τον πλανήτη. Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν, το Hizmet έχει ιδρύσει πάνω από χίλια σχολεία παγκοσμίως. Μόνο στις ΗΠΑ έχει ιδρύσει γύρω στα τριακόσια σχολεία.
Μυστήριο παραμένουν οι πόροι χρηματοδότησης του Κινήματος Γκιουλέν. Οπως φαίνεται η χρηματοδότηση γίνεται από δωρεές, τις επιχειρήσεις που έχει ιδρύσει το Κίνημα αλλά και από εισφορές σε τοπικό επίπεδο όπου οι Γκιουλενιστές έχουν εκτεταμένη επιρροή. Το Κίνημα είναι ουσιαστικά ένα αποκεντρωμένο δίκτυο εκπαιδευτικών ινστιτούτων, επιχειρήσεων, ερευνητικών κέντρων και ατόμων το οποίο ασπάζεται τη θρησκευτική και πολιτική φιλοσοφία του Γκιουλέν.

Γκιουλέν εναντίον Ερντογάν

Η μεγάλη εκλογική νίκη του AKP το 2002 ήταν, σε μεγάλο βαθμό, αποτέλεσμα της συμμαχίας που δημιούργησε ο Ταγίπ Ερντογάν με τον Φετουλάχ Γκιουλέν. Αυτή η συμμαχία ενισχύθηκε και από την υποστήριξη των κοσμικών-φιλελεύθερων δυνάμεων στην Τουρκία οι οποίες ήθελαν να απαλλαγούν από την ασφυκτική διακυβέρνηση των Κεμαλιστών και του στρατού. Με άλλα λόγια, ο στρατός και οι υποστηρικτές του ορθόδοξου Κεμαλισμού ήταν η κοινή απειλή που επέτρεψε στον Ερντογάν να οικοδομήσει τη συμμαχία που τον έφερε στην εξουσία. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε στις εκλογές του 2007. Το 2011 οι κοσμικές-φιλελεύθερες δυνάμεις αποχωρούν απογοητευμένες από τη “συμμαχία”. Παρά ταύτα, το AKP, έχοντας ακόμα τη στήριξη του Κινήματος Γκιουλέν, θριαμβεύει και πάλι.
Στα χρόνια της διακυβέρνησης Ερντογάν-AKP τόσο ο ίδιος ο Ερντογάν όσο και το Κίνημα Γκιουλέν ενισχύονται δραματικά. Παράλληλα, η κυβέρνηση Ερντογάν καταφέρνει να “ξεδοντιάσει” τον στρατό ο οποίος σταδιακά επιστρέφει στους στρατώνες του. Αυτή η εξέλιξη επιτρέπει στον Ταγίπ Ερντογάν να γίνει ο κυρίαρχος του πολιτικού παιγνιδιού. Η έλλειψη ουσιαστικής αντιπολίτευσης και, από την άλλη, το δίκτυο επιρροής που έχει δημιουργήσει τον οδηγεί σταδιακά σε πιο αυταρχικές μεθόδους διακυβέρνησης και προώθηση μιας πιο “ισλαμικής” ατζέντας.
Μετά τον θρίαμβο του 2011 η συμπεριφορά αυτή γίνεται πιο διακριτή αποξενώνοντας ακόμα περισσότερο τις φιλελεύθερες-κοσμικές δυνάμεις όπως και τους μετριοπαθείς ισλαμιστές του Γκιουλέν. Οι τελευταίοι απειλούμενοι από την κυριαρχία Ερντογάν αναζητούν τρόπους αντίδρασης.
Τα πρώτα μαύρα σύννεφα στις σχέσεις Ερντογάν-Γκιουλέν δημιουργήθηκαν όταν η τουρκική κυβέρνηση αποφασίζει το άνοιγμα προς τους Κούρδους και ειδικά το PKK.  Παράλληλα, η επικριτική στάση της Αγκυρας έναντι του Ισραήλ και η απόφασή της να παγώσει τις σχέσεις της με το Τελ Αβίβ μετά την επίθεση ισραηλινών δυνάμεων εναντίον του τουρκικού στολίσκου προς τη Γάζα το Μάιο του 2010 προκάλεσε τη δημόσια κριτική του Γκιουλέν κατά της απόφασης Ερντογάν.

Επίθεση κατά κυβέρνησης, τοπικών στελεχών και δημάρχων από το Νίκα

Λάβρος κατά εκπροσώπων της κυβέρνησης (κυρίως σε τοπικό επίπεδο) για τη στάση τους στο φλέγον θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών στην Πελοπόννησο, εμφανίστηκε με χθεσινές δηλώσεις του, ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας.
Μαλιστα ο κ.Νίκας καταφέρθηκε και εναντίον συναδέλφων του δημάρχων από την υπόλοιπη Πελοπονησο, κάνοντας λόγο ακόμα και για «τζάμπα μάγκες». Τα πυρά του δημάρχου στράφηκαν και κατά της κυβέρνησης, καθώς τόνισε ότι κυβερνητικά στελέχη έχουν διαφορετική μεταξύ τους τοποθέτηση, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει συγκεκριμένος τόνος για την αντιμετώπιση του ζητήματος. Ζήτησε επίσης να υπάρξει συνεργασία, αλλιώς –όπως είπε- είναι ορατός ο κίνδυνος, η Πελοπόννησος άμεσα να «πνιγεί» απ΄τα σκουπίδια.
Ο δήμαρχος υποστήριξε ότι δεν μπορεί να γίνει τοπική διαχείριση των απορριμμάτων στην Πελοπόννησο, όπως ζητούν τα τοπικά κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Γιάννης Τσιρώνης αλλά και οι μισοί περίπου δήμαρχοι. Τοπική διαχείριση, συνέχισε, μπορούν να κάνουν μόνο 5-6 μεγάλοι Δήμοι της Περιφέρειας και αυτό με προϋποθέσεις, τις οποίες η κυβέρνηση δεν προωθεί. Οι προϋποθέσεις αυτές ανέφερε ότι είναι η αντιμετώπιση του ζητήματος διαχείρισης των υπολειμμάτων από την επεξεργασία των σκουπιδιών όπως και η αντιμετώπιση άλλων θεσμικών ζητημάτων.
Ο κ.Νίκας, σχολίασε ακόμη πως αν πραγματικά η κυβέρνηση δεν θέλει τον διαγωνισμό της Περιφέρειας για τη διαχείριση των απορριμμάτων και τη σύμβαση με την ΤΕΡΝΑ (για την οποία παρατήρησε πάντως πως «πραγματικά έχει σοβαρά προβλήματα») μπορεί να την καταργήσει άμεσα.
Σε ό,τι αφορά τους συναδέλφους του δημάρχους από διάφορες περιοχές της Περιφέρειας Πελοποννήσου, ο Παναγιώτης Νίκας σημείωσε ότι κάποιοι έχουν πάρει εδώ κι ένα χρόνο χρηματοδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να προωθήσουν την τοπική διαχείριση, ωστόσο τόνισε ότι δεν έχουν κάνει τίποτα γι’ αυτό και βολεύονται χρησιμοποιώντας παράνομες χωματερές.
Κλείνοντας ο Παναγιώτης Νίκας τόνισε ότι υφίσταται πραγματικά ο κίνδυνος να γεμίσει η Πελοπόννησος με σκουπίδια, εξαιτίας του λαϊκισμού σε κάθε επίπεδο, όπως σημείωσε αλλά και των τοπικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που «λαϊκίζουν ανερυθρίαστα για λόγους σκοπιμότητας που συνδέονται με μελλοντικές πολιτικές και κομματικές μάχες».

Η «Μάχη της Σοδειάς»

«Σφάζουν, δέρνουν κι ατιμάζουν / και μας καίνε τα χωριά, κι ό,τι βρουν όλα τ' αρπάζουν /, μαθημένοι στην κλεψιά»...(ακούστε εδώ το αντάρτικο τραγούδι οι στίχοι του τραγουδιού εδώ)
Το καλοκαίρι του 1944 το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ και οι άλλες αντιστασιακές οργανώσεις έχουν επεκταθεί σ' όλη την Ελλάδα. Τότε σαλπίστηκε το πρόσταγμα / σύνθημα «Ούτε σπυρί στάρι στους κατακτητές» και οι αντάρτες του ΕΛΑΣ μαζί με το βασανισμένο λαό ρίχνονται στη μάχη κατά των Γερμανών κατακτητών που ήθελαν να ληστέψουν τον ιδρώτα και το αίμα των Ελλήνων αγροτών.
Άρχισε η «Μάχη της Σοδειάς». Θέατρο της μάχης ο Θεσσαλικός κάμπος. Οι ναζί κατακτητές το καλοκαίρι του 1944, είχαν στον έλεγχό τους τις πόλεις Τρίκαλα, Καλαμπάκα, Καρδίτσα, Λάρισα, Αγιά, Βόλο.Ολόκληρη η ύπαιθρος βρίσκεται στον έλεγχο του ΕΛΑΣ.Οι Γερμανοί όταν πήγαιναν στην ύπαιθρο, αντιμετωπίζονταν απ' τους γκράδες των αγροτών. Οταν οι φασίστες προσπαθούσαν να λεηλατήσουν το θερισμό, ο ένοπλος ΕΛΑΣ ήταν «παρών». Τα «κόκκινα στάχυα» θέριζαν όχι μόνο τους αγρούς στο θερισμό, αλλά θέριζαν και τον ξένο κατακτητή.. Θέριζαν οι αγρότες τη λευτεριά...
Έτσι, ο ΕΛΑΣ εξασφάλιζε το ψωμί του φτωχού λαού, στερώντας τη γερμανική πολεμική μηχανή από πολύτιμα γι' αυτή εφόδια.                                                               
 Η «Μάχη της Σοδειάς» μαζί με τις άλλες μάχες, έστειλαν παντού το μήνυμα της ελευθερίας. Εγιναν εκατοντάδες μάχες για το στάρι. Αντάρτες, αγρότες, τσοπάνηδες, όλοι μαζί. Στη μάχη οι ΕΠΟΝίτες και οι ΕΠΟΝίτισσες. Για να φάει η φτωχολογιά. Να φάνε τα ροζιασμένα χέρια. Να συντηρηθεί ο ΕΛΑΣ, να γιγαντώσει η Αντίσταση.                                                     
 Αυτοί οι μαχητές της Σοδειάς, έγραψαν ιστορία. Ο αείμνηστος Σπύρος Μελετζής, ο φωτογράφος της Εθνικής μας Αντίστασης, γράφει: «Ηταν Ιούνης του 1944. Οταν κατηφορίζω προς τον κάμπο. Ενιωθα τη ζέστη να μου φλογίζει το σώμα. Είχα ξεμάθει πάνω στ' Αγραφα. Μουζάκι, μόλις πρόφτασα το ομαδικό αλώνισμα. Η μάχη της σοδειάς ήταν ένα κατόρθωμα του λαού και των ανταρτών. Ο κάμπος της Θεσσαλίας κατάσπαρτος με στάχυα. Ενας κάμπος σπαρμένος από το πολύτιμο χρυσάφι. Γι' αυτό το χρυσάφι έπλαθαν όνειρα οι Γερμανοί. Αν το άρπαζαν και τόκαναν δικό τους, η Αντίσταση του ελληνικού λαού δε θα λύγιζε βέβαια, αλλά θα υπέφερε πολύ.          
Οι καταχτητές το ήθελαν όλο δικό τους.                                                     
Ο ελληνικός λαός το ήθελε και κείνος δικό του.                                     
Το στρατηγείο του ΕΛΑΣ, που είχε τόσο σωστά εκτιμήσει την αξία του, έβγαλε τούτη τη διαταγή: Ούτε σπυρί, ούτε στάρι στους κατακτητές. Και η διαταγή αυτή πραγματοποιήθηκε.                                                                                         
Χιλιάδες άντρες και γυναίκες μαζί και αντάρτες, πήραν μέρος σ' αυτή τη μάχη της σοδειάς. Νύχτα θερίστηκαν τα χωράφια. Μεταφέρθηκαν τα δεμάτια με εκατοντάδες βοδάμαξες προς τα ριζά των βουνών για το αλώνισμα.                                 
Ετσι, όλη η παραγωγή που ήταν κόπος του ελληνικού λαού, έγινε δική του. Κι ήταν τόση η σοδειά, που όταν έγινε η απελευθέρωση, λαός και στρατός είχαν για πολλούς μήνες ακόμα στάρι.       
 Αυτοί οι αντάρτες που αγκαλιασμένοι με τους γεωργούς, τραγουδούσαν τον «γέρο Πεύκο»: «Εχασε μεγάλους κλώνους, είδε αρματολούς / γνώρισε πολέμους, μπόρες, μπόρες, κεραυνούς... / Μα κρατά σαν παλικάρι όσο κι αν γερνά / κι αγναντεύει πέρα, ως πέρα τα βουνά...», έγιναν με τη «Μάχη της Σοδειάς», οι θεριστές, τα δρεπάνια για την απελευθέρωση της πατρίδας μας...
πηγή:Ριζοσπάστης       
*Το μεταπολεμικό ελληνικό δράμα επισήμανε εύστοχα ο μεγάλος μας μουσικοσυνθέτης Μάνος Χατζιδάκης, τονίζοντας: "Εκατομμύρια ελληνικά παιδιά που πίστεψαν στην απελευθέρωση, αλλά βρέθηκαν αμέσως απέναντι στον ίδιο χωροφύλακα, στον ίδιο δικαστή, στα ίδια ανάλγητα αρμόδια πρόσωπα που αντιμετώπιζαν πριν από λίγο κιόλας χρόνο, όταν ακόμα υπήρχαν οι Γερμανοί... Κι όμως, συνέβη αυτό. Ξανάρθαν τα φαντάσματα κι άρχισαν να πλαστογραφούν γι' άλλη μια φορά την ελληνική Ιστορία. Και τα παιδιά που πολέμησαν και ονειρεύτηκαν γίνανε παιδιά της γαλαρίας". 

Τα Ιουλιανά του 1965 και η σύγκρουση ΚΚΕ - ΕΔΑ

Στις 15 Ιούλη 1965 ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από τον νεαρό βασιλιά Κωνσταντίνο, επειδή θέλησε να αναλάβει ο ίδιος το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αντί του Πέτρου Γαρουφαλιά, εκλεκτού του Παλατιού. Την ίδια ημέρα ορκίστηκε κυβέρνηση από αποσχισθέντα στελέχη του κόμματός του, της Ένωσης Κέντρου, που έμειναν στην ιστορία ως «Αποστάτες». Ακολούθησε μία περίοδος έντονης πολιτικής ανωμαλίας («Αποστασία»), που οδήγησε τελικά στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967...


Με την ευκαιρία της επετείου των Ιουλιανών του 1965, δημοσιεύουμε σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του Απόστολου Διαμαντή «Η Αποστασία του 1965».
« Στο εσωτερικό της ΕΔΑ συγκρούονταν δυο τάσεις: από τη μία τα στελέχη που εξέφραζαν την επίσημη θέση της ΚΕ του ΚΚΕ, που ήταν στην παρανομία και συνεδρίαζε στο εξωτερικό, σύμφωνα με την οποία το κόμμα δεν έπρεπε να παρασυρθεί από την εσωκομματική σύγκρουση στο εσωτερικό της κυβέρνησης, καθώς είναι αυταπάτη να περιμένουν οι κομμουνιστές ριζικές αλλαγές από μια αστική κυβέρνηση. Μια τέτοια στάση, έλεγε το ΚΚΕ, θα δημιουργούσε σύγχυση στις τάξεις του κινήματος. Αντίθετα, τα στελέχη που δρούσαν στο εσωτερικό, επένδυαν στην ομάδα Ανδρέα που αντιπολιτεύονταν από αριστερές θέσεις στο εσωτερικό του κόμματος και στόχευαν σε μια στρατηγική συμμαχία μαζί του και ώθησε την ΕΔΑ σε συμμαχία με τον Ανδρέα, σε μια πολιτική δηλαδή παρέμβασης στην εσωκομματική σύγκρουση της ΕΚ.

Έτσι, μοιραία, η σύγκρουση αυτή ενδυναμώθηκε, ώθησε στα άκρα τις διαφορές και κυρίως εξυπηρέτησε τους ακραίους κύκλους που ήλεγχαν τις ένοπλες δυνάμεις και επηρέαζαν το Παλάτι. Μια συμμαχία της ΕΔΑ με τμήμα της ΕΚ, μια προοπτική αριστερού μετώπου δηλαδή, θα γίνονταν το καλύτερο επιχείρημα για εκείνους τους μηχανισμούς που σχεδίαζαν την ανατροπή της κυβέρνησης και ενδεχομένως την ανάμιξη του στρατού.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός, πως υπήρχε διαμορφωμένη άποψη εντός της ΕΔΑ πως “η ενότητα της ΕΚ έπρεπε να αποφευχθεί πάση θυσία” και πως τους σκοπούς του κόμματος θα εξυπηρετούσε καλύτερα η όξυνση των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων μέσα στην ΕΚ. Η άποψη αυτή, που μάλλον κυριάρχησε τελικά, όπως έδειξαν οι εξελίξεις, υποβοήθησε την σύγκρουση και εν τέλει προσέδωσε στην διαφωνία Παπανδρέου - Κωνσταντίνου χαρακτήρα κοινωνικής και πολιτικής ανατροπής. Επομένως, η θέση της ηγεσίας του ΚΚΕ, που βρίσκονταν στο εξωτερικό, πως η ΕΔΑ δεν έπρεπε να παρασύρεται από την εσωκομματική σύγκρουση στην ΕΚ και πως δεν έπρεπε εν τέλει να συμπράττει με τον Ανδρέα, ήταν αυτή που θα επέτρεπε στους δύο πόλους εξουσίας να συμβιβαστούν ευκολότερα, θα προστάτευε την ΕΔΑ από την μάλλον ακραία ρητορική του Ανδρέα και εν τέλει θα μετέτρεπε την πολιτική κρίση και την διαφωνία Πρωθυπουργού- Βασιλιά σε μια υπόθεση διαχείρισης εντός του υφισταμένου πολιτικού πλαισίου και δεν θα την οδηγούσε σε ανοιχτή ρήξη, σε ανακίνηση πολιτειακού ζητήματος και σε κοινωνική έκρηξη. Η ηγεσία του ΚΚΕ γνώριζε τους συσχετισμούς των δυνάμεων, είχε την εμπειρία του εμφυλίου, δεν επηρεάζονταν από το κλίμα στην Αθήνα και εν τέλει είχε πιο καθαρή ματιά απέναντι στην κρίση, από τα στελέχη εκείνα της ΕΔΑ που ευνοούσαν τη συμμαχία με τον Ανδρέα και επομένως την κλιμάκωση της σύγκρουσης με το Παλάτι.

Αμέσως μετά τον σχηματισμό της Kυβέρνησης Στεφανοπούλου, στην κοινή συνεδρίαση του ΠΓ με το κλιμάκιο Eσωτερικού του KKE- η οποία πιθανόν να έγινε στις 16 Φεβρουαρίου 1966- το KKE φαίνεται να είχε υιοθετήσει τη λύση κυβέρνησης Στεφανόπουλου, την οποία θα στήριζε και η ΕΚ: «Η λύση Στεφανόπουλου με έγκριση Παπανδρέου που μας είχατε προτείνει και μεις δεν φέραμε αντίρρηση, γενικά δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να απορρίψει», σημείωνε το ΠΓ.

Όσον αφορά όμως στην εκτίμηση της πολιτικής Παπανδρέου, το ΚΚΕ εμφανίζεται εντελώς αρνητικό, γεγονός που συνιστά πολύ αυστηρή κριτική για τους χειρισμούς του κλιμακίου εσωτερικού στην ΕΔΑ και την μετατροπή του κόμματος σε “ουρά” του Παπανδρέου: «Πραγματικά με την πολιτική του (ΣΣ. ο Παπανδρέου), ως το παλατιανό πραξικόπημα τα έκανε κυριολεκτικά θάλασσα. Είναι γεγονός ότι στελέχη της ΕΚ δεν έχουν καμιά εκτίμηση και εμπιστοσύνη στον Γ. Παπανδρέου και μερικά στελέχη του τον βρίζουν κιόλας…Ο χαρακτηρισμός «αποστάτες» δίνει και παίρνει. Βέβαια εμείς με τη λέξη εννοούμε αποστάτες της δημοκρατίας, αλλά η ΕΚ εννοεί αποστάτες της ΕΚ σαν κόμμα. Θα δημιουργηθεί έτσι σιγά- σιγά η αντίληψη ότι ο καθένας που μεταπηδάει από το ένα κόμμα στο άλλο είναι αποστάτης και τον καταδικάζουμε. Αν αύριο δηλαδή φύγουν μερικοί από το Κέντρο ή από άλλο κόμμα και έρθουν στην ΕΔΑ, αυτοί θα τους λένε το ίδιο αποστάτες, αλλά θα είναι αποστάτες;».

Είναι φανερή εδώ η ρεαλιστική θέση που υιοθετούσε το ΠΓ του ΚΚΕ, έναντι της μάλλον αφελούς και μαξιμαλιστικής στάσης της ηγεσίας της ΕΔΑ και του κλιμακίου εσωτερικού του κόμματος, το οποίο είχε επενδύσει στην στρατηγική συμμαχία με την ομάδα του Ανδρέα εντός της ΕΚ και στην προοπτική της εκλογικής νίκης, που υποτίθεται θα άνοιγε το δρόμο για ένα ριζικό εκδημοκρατισμό του μετεμφυλιακού κράτους. Αυτή η τακτική για το ΚΚΕ ήταν λάθος και θα έπρεπε η ΕΔΑ να μην εμπλέκεται στην διαμάχη εξουσίας μεταξύ των αστικών κομμάτων - που και τα δύο εξυπηρετούν εξίσου, σύμφωνα με το ΚΚΕ, την εξουσία της ντόπιας ολιγαρχίας, του Παλατιού και των αμερικανών - δημιουργώντας αυταπάτες στις μάζες πως θα μπορούσε με αυτή τη συμμαχία, ανάμεσα στην ΕΔΑ και την ΕΚ του Παπανδρέου να ανοίξει, σε εκείνες τις συνθήκες, ο δρόμος για την Δημοκρατική Αλλαγή, που ήταν ο στόχος του ΚΚΕ. Αυτό που θα γινόταν θα ήταν να μετατραπεί η ΕΔΑ και το ΚΚΕ σε παρακολούθημα της ΕΚ και, το χειρότερο, να ανοίξει ο δρόμος για μια σύγκρουση με το Παλάτι, την οποία το κίνημα δεν ήταν σε θέση να οδηγήσει με επιτυχία.

Αντίθετα με την ρεαλιστική αυτή θέση του ΚΚΕ, το κλιμάκιο εσωτερικού του κόμματος και η ΕΔΑ συνολικά, είχε επενδύσει σε μια στρατηγική κεντροαριστερή συμμαχία με την ΕΚ, θεωρώντας πως είχε έρθει η ώρα ακόμη και να τεθεί, εκ μέρους της αριστεράς, ζήτημα εξουσίας. Ο Ηλίας Ηλιού, ήδη από τον Ιούνιο του 1965, όταν η κυβέρνηση ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης, στην σχετική ομιλία του στη Βουλή έθεσε ορθά κοφτά το ζήτημα της εξουσίας: “Ἐκεῖνο ποὺ συγκλονίζει τὴν χώραν εἶναι τὸ πρόβληµα τῆς ἐξουσίας...Νὰ λυθῇ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ...τὸ πρόβληµα τῆς ἐξουσίας ποὺ ὑπάρχει καὶ µαίνεται µέσα εἰς τὴν χώρα”.
Εδώ, στην αποστροφή αυτή, συμπυκνώνεται η στρατηγική της ΕΔΑ απέναντι στην ΕΚ, αλλά και απέναντι στο μπλοκ εξουσίας που συναποτελούσαν η ΕΡΕ, το Παλάτι, οι ένοπλες δυνάμεις, το κράτος ως μηχανισμός εξουσίας συνολικά και η οικονομική ελίτ της χώρας, ένα μπλοκ το οποίο διασφάλιζε ταυτόχρονα και τα αμερικανικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Και ενώ ήταν περισσότερο από προφανές πως κάθε σχεδιασμός ανατροπής αυτού του μπλοκ εξουσίας θα ήταν καθαρός τυχοδιωκτισμός και θα οδηγούσε σε ήττα, η ΕΔΑ είχε την πεποίθηση πως έπρεπε άμεσα να τεθεί ζήτημα εξουσίας, δηλαδή ζήτημα έκπτωσης της Μοναρχίας.

Μουσείο Αρχαίας Κορίνθου: Εγκαινιάστηκαν οι δύο ανακαινισμένες αίθουσες



Τις δύο ανακαινισμένες αίθουσες του Αρχαιολογικού Μουσείου Αρχαίας Κορίνθου εγκαινίασε παρουσία πλήθους κόσμου, την Τετάρτη 13 Ιουλίου, ο υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Αριστείδης Μπαλτάς.
«Το Μουσείο στη νέα του μορφή μπορεί να καταστήσει το ρητό “ου παντός πλειν ες Κόρινθον” με ό,τι αυτό υπονοεί για τη δόξα και τη σημασία της Κορίνθου, επίκαιρο, όχι μόνο για το Μουσείο και τον αρχαιολογικό χώρο, αλλά για ολόκληρη την Κόρινθο και την Κορινθία», σημείωσε, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του ο υπουργός.

Τη σημασία του έργου επεσήμαναν στις ομιλίες τους ο Έφορος Αρχαιοτήτων Κορινθίας Κ. Κίσσας, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου  Π. Τατούλης και ο δήμαρχος Κορίνθου  Α. Πνευματικός.
Παρόντες στα εγκαίνια και στον αγιασμό που προηγήθηκε ήταν η Γ.Γ. του ΥΠΠΟΑ  Μ. Βλαζάκη, ο Γ.Γ. του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Γ. Δέδες, ο Γ.Γ. Αγροτικής Πολιτικής & Διαχείρισης Κοινοτικών Πόρων  Χ. Κασίμης, βουλευτές του νομού, ο δήμαρχος Νεμέας Κ. Καλαντζής, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης και φορέων της Κορίνθου, καθώς και στελέχη του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Μετά την τελετή των εγκαινίων, ο υπουργός ξεναγήθηκε στις νέες αίθουσες του Μουσείου από τον αρχαιολόγο Σωκράτη Κουρσούμη, διαπιστώνοντας τις σπουδαίες εργασίες που έχουν πραγματοποιηθεί στον χώρο.
Αναλυτικά η ομιλία του υπουργού
«Κρατάω μια φράση που με συνόδευε μέχρι να έρθω εδώ: “Ου παντός πλειν ες Κόρινθον”. Φθάνοντας εδώ και βλέποντας το τοπίο αυτή την ώρα από αυτό το μέρος, αρχίζει να καταλαβαίνει κανείς τι σήμαινε το αρχαίο αυτό ρητό. Το Μουσείο και ο αρχαιολογικός χώρος στη νέα του μορφή, μπορεί να καταστήσει το ρητό με ό,τι αυτό υπονοεί για τη δόξα και τη σημασία της Κορίνθου, επίκαιρο, όχι μόνο για το Μουσείο και τον αρχαιολογικό χώρο, αλλά για ολόκληρη την Κόρινθο και την Κορινθία.
Με νέους όρους, όχι με όρους πολέμων, ανταγωνισμών και καταστροφών, αλλά με ορούς ευγενούς άμιλλας μεταξύ των πόλεων, των Μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων ολόκληρης της Ελλάδας.

Διαπιστώνω κάθε μέρα και πιο έντονα, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να θεωρηθεί  χώρα Μουσείο, γιατί δεν υπάρχει γωνιά σε αυτόν τον τόπο, που να μη φέρει στα σπλάχνα της χιλιετίες ιστορίας με τις περιπέτειες, τις καταστροφές, τις αλλαγές πολιτισμικών υπόβαθρων και πολιτισμικών στόχων, τα νέα δεδομένα, τα νέα τεχνήματα, τα νέα αριστουργήματα που καλούμαστε με τη σειρά μας να υπηρετήσουμε.
Ειρηνική άμιλλα, είναι η κάθε πόλη για το δικό της Μουσείο και τον δικό της αρχαιολογικό χώρο, να καλείται να τα καταστήσει σύγχρονα δημιουργήματα.
Ήδη εδώ, όπως και αλλού στην Ελλάδα, ένα νέο Μουσείο ανοίγει τις πύλες του. Όχι μόνο στη νεολαία, όχι μόνο με τα νέα εκπαιδευτικά προγράμματα και με την εισδοχή νέων τεχνολογιών -που  μπορούν να καταστήσουν την περιήγηση στο Μουσείο πολύ πιο πλούσια και με πολλές προεκτάσεις- αλλά κυρίως ανοίγει τις πύλες του για να συνδεθεί με την υπάρχουσα κατάσταση κάθε πόλης, τον υπάρχοντα πολιτισμό με τα δικά του χαρακτηριστικά και λειτουργίες, ως ένας νέος σύγχρονος χώρος. Με αυτόν τον τρόπο οφείλουμε να αρχίσουμε και εμείς σε ό,τι μας αφορά, στο σύντομο πέρασμά μας, να καταστήσουμε και τους προγόνους μας περήφανους για αυτά που μπορούμε να πράξουμε από εδώ και πέρα.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Κίσσα για τη συλλογική διάσταση που έδωσε στην κατασκευή, στη λειτουργία και στην εξέλιξη αυτού του Μουσείου. Κάθε Μουσείο, κάθε αρχαιολογικός τόπος δεν μπορεί να υπηρετηθεί σωστά, αν δεν συνενώσουν τις δυνάμεις τους για έναν κοινό σκοπό, άνθρωποι, ειδικότητες, γενιές.
Με αυτή την έννοια σε ολόκληρη την ιστορία της Κορίνθου, όπως μας την περιέγραψε ο κ. Κίσσας, αν υπήρχαν τέτοιες μορφές συλλογικότητας κάποιοι από τους πολέμους και τις καταστροφές θα είχαν αποφευχθεί».
Η Πράξη «Επανέκθεση Αρχαιολογικού Μουσείου Αρχαίας Κορίνθου» εντάχθηκε το 2013 στον Άξονα Προτεραιότητας 03 «Βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος» του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα» και συγχρηματοδοτήθηκε από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΣΠΑ 2007- 2013), με το ποσό του 1.010.000 ευρώ.